"Κορύκειον Άντρο" στον Παρνασσό
Το Κoρύκειον Άντρο στον Παρνασσό είναι ονομαστό, όχι μόνο στο μύθο, αλλά στον κόσμο της αρχαιότητας και τους συγγραφείς του. Ο Παυσανίας που το επισκέφθηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ., αναφέρει ότι είναι το πιο αξιόλογο απ’ όλα τα σπήλαια που είδε. Χοντροί σταλαχτίτες κρέμονται από την οροφή του, που μοιάζουν με κώρυκες (δερμάτινο ταγάρι, ασκί). Βαδίζοντας προς το βάθος του σπηλαίου, το πλήθος των σταλαχτιτών και σταλαγμιτών δημιουργεί ένα δάσος με έργα “αφηρημένης τέχνης”. Στο χώρο αυτό εικάζεται ότι υπήρχε και μαντείο σε προϊστορικούς χρόνους, λόγω των πολλών αστράγαλων που βρέθηκαν με τις ανασκαφές. Οι αρχαίοι πίστευαν πως μέσα από τις σπηλιές υπήρχε ο δρόμος που μπορούσε κανείς να επικοινωνήσει με τον Άδη.
Κοντά στη σπηλιά αυτή,
στη δυτική της πλευρά, βρέθηκαν τα ερείπια από το τείχος της αρχαίας πόλης
Λυκώρειας.
Εκεί κρυβόταν (1821 -1823)
ο Οδυσσέας Ανδρούτσος με την οικογένειά του και το χρησιμοποιούσε ως ορμητήριο
για τις επιθέσεις του
εναντίον των Τούρκων. Η θέση της
σπηλιάς (1.420 μ. Υψόμετρο) και η στενή κι απότομη είσοδός της την έκαναν
καταφύγιο δυσκολοπλησίαστο και κατάλληλο για τους επαναστάτες. Όταν ο Ανδρούτσος απουσίαζε, τη
σπηλιά φύλαγε ο άντρας της αδερφής του, ο Άγγλος Τρέλονι.
Με το ίδιο όνομα
(κωρύκειο) υπάρχουν κι άλλες παρόμοιες σπηλιές στην Ελλάδα.
Το σπήλαιο δημιουργήθηκε κατά το Πλειστόκαινο από υπόγεια νερά, έχοντας δύο
αίθουσες, ενώ στενός διάδρομος στο βάθος του Κωρύκειου Άντρου συνεχίζεται σε
μεγάλο μήκος, δύσβατος και απρόσιτος. Ερευνήθηκε και ανασκάφηκε το 1970 από τον
P. Amandry και βρέθηκαν χιλιάδες αντικείμενα που ανάγονται στα αρχαϊκά και
κλασικά χρόνια. Χιλιάδες αγαλματίδια από τη νεολιθική εποχή, πήλινα κομμάτια
από αγγεία, 25.000 αστράγαλοι, ζωγραφισμένα αγγεία του 6ου αι. π.Χ.
και δαχτυλίδια. Πολλά από τα ευρήματα εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο των
Δελφών.
Πηγές: kalotaksidi.gr – users.ntua.gr - Βοιωτικός Κόσμος – Χιονοδρομικό Κέντρο
Παρνασσού
Επιμέλεια-Ανάρτηση:
Τάκης Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου