ΔΙΠΟΤΑΜΑ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ
[Ο σπουδαίος γεωγραφικός & στρατηγικός κόμβος]
του Τάκη Ευθυμίου
 |
| Τα Διπόταμα Σπερχειού & στο βάθος ο Άγιος Γεώργιος |
Μέσα σ’ ένα γοητευτικό τοπίο όπου κυριαρχεί το πράσινο από πλατάνια, ιτιές, βελανιδιές και διάφορους θάμνους, σμίγουν τα νερά τους οι δυο παραπόταμοι του Σπερχειού, ο Καψιώτης και ο Παλιοκαστρίτης.
Την Ομηρική εποχή το τοπίο αυτό ήταν παρθένο, με άγρια ομορφιά και άφθονα νερά. Απέναντι από τη συμβολή των παραποτάμων του Σπερχειού εκτείνεται ένας ήμερος τόπος στην πλευρά της Μερκάδας. Ο τόπος αυτός είναι ένα θαυμάσιο παρατηρητήριο προς την κοιλάδα του Σπερχειού. Δεν αποκλείεται ο εξαίσιος αυτός χώρος να ταυτίζεται με την περιγραφή που ορίζει ο Όμηρος στην Ιλιάδα του στην Ψ' Ραψωδία στίχος 144, για το ιερό κτήμα και το βωμό στις πηγές του Σπερχειού, όπου ο Πηλέας θα γιόρταζε την επιστροφή του Αχιλλέα. Η άποψη αυτή ισχυροποιείται και από την ύπαρξη οικοδομικών ευρημάτων που σώζονταν μέχρι τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Η αρχαιολογική έρευνα ασφαλώς και είναι η μόνη που μπορεί να τεκμηριώσει αυτή την υπόθεση.
Τα Διπόταμα ως σπουδαίος γεωγραφικός κόμβος έγινε θέατρο στρατιωτικών επιχειρήσεων τόσο κατά την επανάσταση του '21 όσο και στην περίοδο του Ανταρτοπόλεμου.
Ανέκαθεν τα Διπόταμα ήταν οι πύλες της Ευρυτανίας. Εκεί οι οπλαρχηγοί της δυτικής Στερεάς Ελλάδας με τον άτακτο επαναστατικό στρατό τους, τουλάχιστον τρεις φορές αντιμετώπισαν τους Τούρκους, προκειμένου να τους εμποδίσουν να περάσουν δυτικότερα.
Τα καλοκαίρι του 1821 προέβαλαν σθεναρά αντίσταση κατά των στρατευμάτων του Δράμαλη Πασά που είχε σκοπό να κάμψει την επαναστατική διάθεση των Ευρυτάνων.
Τον Αύγουστο του 1823 οι Έλληνες οπλαρχηγοί με τη μέθοδο του κλεφτοπόλεμου, επειδή ήσαν ολιγάριθμοι, αντιμετώπισαν κάποιο τμήμα της στρατιάς του Μουσταφά-Σκόδρα Πασά, κινούμενο προς την Ευρυτανία.
Αρχές φθινοπώρου του 1824 οι επαναστατημένοι Φθιωτείς και Ευρυτάνες πέτυχαν μεγαλειώδη νίκη κατά στρατιωτικού τμήματος που στάλθηκε από του/Τούρκους της Υπάτης για να ενισχύσει τους πολιορκημένους Τούρκους στο χωριό Μαυρίλο. Πάνω στην τρομάρα τους οι Τούρκοι προσπάθησαν να διασωθούν με φυγή, εγκαταλείποντας πλούσιο οπλισμό και λάφυρα.
Στην περίοδο της ανώμαλης κατάστασης του Εμφυλίου και συγκεκριμένα στις 20 Ιανουαρίου του 1949 στα Διπόταμα έλαβε χώρα μια φοβερή εμφύλια μάχη μεταξύ του στρατού και των ανταρτών. Δυο τάγματα πεζικού το 602 & 630 είχαν εντολή ν' ανοίξουν το δρόμο προς το Καρπενήσι, όπου είχε εγκατασταθεί η κύρια δύναμη των ανταρτών. Ο χειμωνιάτικος καιρός και το χιόνι που ξεπερνούσε το μισό μέτρο, δυσχέραινε τις κινήσεις των ανδρών του 602 τάγματος οι οποίοι επιτέθηκαν εναντίον των ανταρτών που ήσαν οχυρωμένοι στη Μερκαδιώτικη ράχη στην τοποθεσία «Κεραμαριά». Αν και οι αντάρτες κατείχαν πλεονεκτικότερη θέση, η πλάστιγγα της μάχης έγειρε υπέρ του στρατού. Απώλειες υπήρχαν εκατέρωθεν. Οι Αγιωργίτες έγιναν μάρτυρες αυτής της μάχης και πολλά είχαν να διηγηθούν αργότερα. Το 630 τάγμα βάδισε προς το «Κεραμίδι» όπου κατατροπώθηκε από τους οχυρωμένους αντάρτες. Οι λίγοι επιζώντες σε ανάμνηση της σωτηρίας τους αφιέρωσαν εικόνα του τροπαιούχου Αγίου Γεωργίου στον ομώνυμο ναό του χωριού μου.
Σήμερα, με την, κατασκευή της; νέας γέφυρας, τα Διπόταμα παρουσιάζονται πιο γραφικά και πλήθος περαστικών απολαμβάνει και χαίρεται το θεσπέσιο τοπίο. Οι ντόπιοι κάτοικοι, τα βραδάκια απολαμβάνουν τον περίπατο τους στο δρόμο με τα βαθύσκιωτα πλατάνια που οδηγεί στα Διπόταμα.
Το κελάηδημα των αηδονιών την άνοιξη και το κόασμα των βατράχων στα νερά του Σπερχειού προσδίδουν μία επιπλέον ρομαντική νότα στην ονειρεμένη ομορφιά του τοπίου.
ΤΑ ΔΙΠΟΤΑΜΑ
Εδώ ‘ναι τα Διπόταμα, εδώ βουητά και ρόχθοι,
άκρες πλατανοσκέπαστες, νερά που τρέχουν κάτου.
Ποιος στάθη στην αντίπερα ν’ αφουγκραστεί την όχθη
κι απ’ αηδονολαλήματα δε γέμισαν τ’ αυτιά του;
Τ’ αυτιά γεμίζουνε σκοπούς και ομορφιές τα μάτια,
που κουβαλάνε οι αέρηδες, που φέρνουν τα νερούσια
τις νύχτες τις ολόδροσες στης ποταμιάς τα πλάτια,
τις μέρες τις λιοπύρωτες στην αποσκιά την πλούσια.
Σαντάρμης Αν. Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου