ΝΥΧΤΕΡΙΑ
του Τάκη Ευθυμίου
Όταν η νοικοκυρά είχε πολλές δουλειές, που χρειάζονταν πολλά χέρια για να τελειώσουν, όπως λανάρισμα, ξεσπύρισμα καλαμποκιού, πλύσιμο και σιδέρωμα προικιών, καλούσε τις φιλενάδες της να τη βοηθήσουν. Τις φίλευε το μεσημέρι κι αν δεν τελείωνε η δουλειά, νυχτέρευαν. Τα νυχτέρια συνηθίζονταν το χειμώνα, που οι νύχτες ήταν ατέλειωτες και οι δουλειές περίσσευαν. Κάθονταν σταυροπόδι, ένα γύρω στην κάμαρα και δούλευαν.
Η γυναικεία συντροφιά διασκέδαζε, ταυτόχρονα με τη δουλειά, με διάφορα αστεία, τραγούδια και φυσικά το απαραίτητο κουτσομπολιό, για αλατοπίπερο. Κατά διαστήματα, έκαναν διάλειμμα και έτρωγαν ψημένα κάστανα στη σπούρνη του τζακιού. Η οικοδέσποινα πρόσφερε και ξερά οπωρικά όπως μήλα, δαμάσκηνα και σύκα που τα ξέραιναν στον ήλιο το καλοκαίρι και τα φύλαγε για τέτοιες περιπτώσεις. Ακόμη, έψηναν στη χόβολη του τζακιού κυδώνια, μήλα και πατάτες για πρόχειρο, αλλά ζεστό και νοστιμότατο έδεσμα. Τα ρόδια τοποθετημένα σε τσανάκα δρόσιζαν το στόμα. Οι πίτες και τα γλυκά κουταλιού ήταν απαραίτητα σε κάθε νυχτέρι. Τα παρακάθια, όπως έλεγαν αλλιώς τα νυχτέρια, γίνονταν και όταν ακόμη δεν είχαν πολλή δουλειά, έτσι απλά για συνεύρεση και συντροφιά. Μαζεύονταν παρέες - παρέες στα σπίτια και έπλεκαν δαντέλες, τσουράπια ή έγνεθαν και έκλωθαν μαλλιά. Τα νυχτέρια και τα παρακάθια ήταν, τότε, ένας αναγκαίος τρόπος ανταμώματος των γυναικών, για να διασκεδάζουν την ανία της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου