Κινηματογραφιστής

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΗΣ

[του Τάκη Ευθυμίου]

Στη δεκαετία του '50, στον Άη Γιώργη εμφανίζονταν περιστασιακά κινηματογραφιστές και προέβαλλαν ταινίες κοινωνικού, κυρίως, περιεχομένου στο κτίριο του Γεωργίου Γεωργαντά, όπως ο Χολέβας από τη Λαμία, ο Ντζούνας από τη Σπερχειάδα και αργότερα ο χωριανός μας Μίμης Αντωνόπουλος. Οι προβολές αυτές ήταν το μοναδικό μέσο ψυχαγωγίας και μόρφωσης των χωριανών μας, γι’ αυτό η συμμετοχή ήταν αθρόα.

Οι φιλοπρόοδοι συγχωριανοί μας αδελφοί Κώστας και Ηλίας Μυλωνάς, οι οποίοι είχαν το χάρισμα και τη διορατικότητα να προσαρμόζουν τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες ανάλογα με το πνεύμα κάθε εποχής, προμηθεύτηκαν κινηματογραφική μηχανή και ασχολήθηκαν, συμπληρωματικά με τις άλλες ενασχολήσεις τους, με το επάγγελμα του κινηματογραφιστή. Η πρώτη μηχανή που προμηθεύτηκαν ήταν ερασιτεχνική, φορητή σε Βαλιτσάκι, των 32 m.m, με την οικονομική συνδρομή και του Παναγιώτη Κουμαντάνου.

 Διαμόρφωσαν κατάλληλα το ισόγειο της κατοικίας τους, που χρησιμοποιούνταν και ως σφαιριστήριο και έκαναν προγραμματισμένες προβολές, κάθε Τετάρτη και Κυριακή. Το καλοκαίρι οι προβολές γίνονταν στο θαυμάσιο υπαίθριο χώρο δίπλα στην κατοικία τους, όπου υπήρχε μόνιμη οθόνη και εγκατάσταση προβολής.

   Επειδή η ενασχόληση αυτή άρεσε και στον κόσμο αλλά και στους ίδιους, έκαναν το άλμα και προμηθεύτηκαν τρεις επαγγελματικές, πλέον, μηχανές προβολής  Victoria sinemanika, και επέκτειναν τη δραστηριότητα τους σε μεγάλη ακτίνα από τα χωριά της Ευρυτανίας έως την ανατολική Φθιώτιδα. Για τις μετακινήσεις τους χρησιμοποιούσαν ειδικό επαγγελματικό φορτηγάκι που διέθετε και μεγαφωνική εγκατάσταση για τις διαφημιστικές ανάγκες.

Οι ταινίες ήταν εξαιρετικά ποιοτικές, ελληνικές και ξένες, προερχόμενες από τους κινηματογραφικούς οργανισμούς της Φίνος Φιλμ και του Καραγιάννη - Καραντζόπουλου.

Αναλυτικά, στην Ευρυτανία προβολές γίνονταν στα καφενεία των εξής χωριών. Φουρνάς, Αγίας Τριάδας, Κρικέλου, Δομνίστας, Λάσπης, Μεγάλου και Μικρού Χωριού, Στενώματος και Κορυσχάδων. Στη Φθιώτιδα η ακτίνα δράσης τους περιελάμβανε τα χωριά: Τυμφρηστό, Μερκάδα, Μεγάλη   Κάψη, Μαυρίλο, Πτελέα, Βίτωλη, Καστρί, Κόμνηνα, Σκάρφεια και Άγιο Σεραφείμ. Η μετάβαση στα χωριά το χειμώνα με τις παγωνιές και τα χιόνια ήταν μια μικρή Οδύσσεια για τους κινηματογραφιστές. Οι προβολές πραγματοποιούνταν προγραμματισμένα και ύστερα από σχετική διαφήμιση με το μεγάφωνο και με φωτογραφικό υλικό. Επειδή διέθεταν τρεις μηχανές, επέλεγαν δύο ή τρία γειτονικά χωριά και με διαφορά μιας ώρας προέβαλλαν την ίδια ταινία μέσα στο ίδιο βράδυ.

   Το εισόδημα απ' αυτή την ενασχόληση ήταν πενιχρό και αρκετές φορές ζημιογόνο, γι’ αυτό αναγκάζονταν πριν την προβολή να ασχοληθούν και με το επάγγελμα του κουρέα   που οι αδελφοί Μυλωνά γνώριζαν πολύ καλά. Συχνά οι προβολές ταινιών ιστορικού και μορφωτικού περιεχομένου γίνονταν και στα σχολεία την ημέρα με απόλυτη επιτυχία και καθολική συμμετοχή των μαθητών, οι οποίοι φρόντιζαν από πριν να αποταμιεύουν το χαρτζιλίκι τους γι' αυτό το σκοπό.

Στη μνήμη μας μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες σκηνές από ποιοτικές προβολές ταινιών όπως «Τα κανόνια του Ναβαρόνε», «Αστραπόγιαννος», «Ξεριζωμένη γενιά», «Ο Παπαφλέσσας», «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», «Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας», «Τα τέκνα του πλοιάρχου Γκραντ», «Λυσιστράτη», «Ιλιάδα - Οδύσσεια» και τόσες άλλες.

Ο κινηματογράφος για την εποχή εκείνη ήταν το γεγονός που ενθουσίαζε, συγκινούσε και τραβούσε σα μαγνήτης τους θεατές. Η συμμετοχή στα δρώμενα ήταν τόσο προσηλωμένη, ώστε οι κωμωδίες προξενούσαν αστείρευτο γέλιο και τα δράματα συμπόνια και αβάσταχτα δάκρυα συμπαράστασης στο δοκιμαζόμενο πρωταγωνιστή. Ο σχολιασμός ήταν απαραίτητος και κατά τη διάρκεια της προβολής αλλά και κατά τις επόμενες μέρες. Νίκος Ξανθόπουλος, Μάρθα Βούρτση, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Κατερίνα Βασιλάκου, Σπύρος Καλογήρου, Μάνος Κατράκης , Βασιλάκης Καΐλας, Θανάσης Βέγγος, Γιάννης Γκιωνάκης, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και τόσα άλλα ελληνικά ταλέντα της μεγάλης οθόνης συγκλόνιζαν τους θεατές με τη γνήσια και αψεγάδιαστη ερμηνεία των ρόλων που υποδύονταν.

Το μόνο αρνητικό που μπορούμε να προσάψουμε στον κινηματογράφο εκείνης της εποχής ήταν η υποχρέωση, κατά την περίοδο της επταετίας, να προβάλλονται επίκαιρα με τις δραστηριότητες της χούντας, γεγονός που ενεργούσε προπαγανδιστικά για τα «πιστεύω» των αμόρφωτων, ιδίως, θεατών.

Με την εμφάνιση της μικρής οθόνης το περιστασιακό επάγγελμα του κινηματογραφιστή τερματίστηκε ολοκληρωτικά στο χωριό μας, γύρω στο 1976.

Οι κινηματογραφιστές αδελφοί Μυλωνά διέθεταν περίσσιο μεράκι και λατρεία για το κινηματογράφο. Τους αξίζουν συγχαρητήρια γιατί γαλούχησαν και ψυχαγώγησαν γενιές και γενιές χωριανών μας, χάρη στην ανεπανάληπτη μαγεία της μεγάλης οθόνης.