ΤΑ ΠΛΑΤΑΝΟΜΗΛΑ
του Γιάννη Σαντάρμη
Καημένε γερο-πλάτανε, πήρε χειμονοκαίρι
και στέκεσαι πια ξέγυμνος με κλώνους σαν αδράχτια,
τα κορδομπούλια σου κρατάς σαν θυμιατό στο χέρι
και λιβανίζεις κι όλο κλαις της γύμνια σου λες τ’ άχτια.
Κι όταν ανάερα κάποτε κανένα σου μαδήσει,
μοιρολογήστρα φαίνεσαι, που τα μαλλιά ανασπάει,
βοριάς σαν πάρει τα από δω, βοριάς θα τα γυρίσει,
βοριάς με το τραγούδι του τα φέρνει και τα πάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου