Η μάχη Δομοκού

Η ΑΤΥΧΗΣ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΔΟΜΟΚΟΥ ΤΟ 1897

Επιμέλεια: Τάκης Ευθυμίου

Τον Ιανουάριο του 1897, σφαγές χριστιανών από τους Τούρκους, στην Κρήτη, οδήγησαν σε γενικευμένη επανά­σταση των Κρητικών. Ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης έσπευσε να καρπωθεί το πολιτικό όφελος α­πό μια ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα κι έστειλε ε­κεί στρατιωτικές δυνάμεις. Έφθασαν στην Κρήτη τον Φεβρουάριο του 1897 με αρχηγό τον Τιμολέοντα Βάσσο, συνταγματάρχη και υπασπιστή του βασιλιά Γεωργίου. Ο ελληνικός στρατός κυρίευσε το νησί εκτός από τις τρεις με­γάλες πόλεις, τις οποίες είχαν προλάβει να καταλάβουν στρατεύματα των μεγάλων δυνάμεων.

Στις 5 Απριλίου (18, με το νέο ημερολόγιο) του 1897, η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα. Ο Δηλιγιάννης δέχτηκε την πρόκληση. Ο ενθουσιασμός μεγάλωσε, κα­θώς σώμα Γαριβαλδινών ήρθε να πολεμήσει στο πλευρό των Ελλήνων κι ο πρωθυπουργός φανταζόταν νέο Εικοσιένα. Όμως, η Ελλάδα ήταν απαράσκευη, με ανορ­γάνωτο στρατό και με στρατάρχες και γαλονάδες, των ο­ποίων μοναδικά προσόντα ήταν η συγγένεια τους με τον βασιλιά ή το γλείψιμο της βασιλικής οικογένειας. Οι Τούρκοι μπήκαν στη Θεσσαλία και νίκησαν. Οι Έλληνες υ­ποχώρησαν κι ο Δηλιγιάννης, κάτω από το βάρος της ήτ­τας, παραιτήθηκε στις 16 του Απριλίου, ακριβώς δυο χρό­νια μετά την εκλογική του νίκη και έντεκα μέρες μετά την έναρξη των εχθροπραξιών. Στις 5 Μαΐου, στη μάχη του Δομοκού, οι Έλληνες νικήθηκαν και πάλι, ενώ ο διάδοχος Κωνσταντίνος το έσκαγε νύχτα από το μέτωπο. Στις 8, ο πόλεμος είχε τελειώσει ταπεινωτικά για την Ελλάδα.

Άρχισαν ατέλειωτες διαπραγματεύσεις. Ευτυχώς, οι και­ροί δεν ευνοούσαν την Οθωμανική αυτοκρατορία. Στις 4 του Δεκέμβρη του 1897, υπογράφηκε η συνθήκη της Κωνσταντινούπολης. Σύμφωνα με αυτήν, η Ελλάδα υπο­χρεώθηκε να πληρώσει πολεμική αποζημίωση τέσσερα ε­κατομμύρια τουρκικές λίρες. Η Κρήτη κέρδισε την αυτο­νομία της κάτω από την εγγύηση των μεγάλων δυνάμεων.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ της Κυριακής-Πατριδογνωσία