Ύμνος στο χωριό μου

Υ Μ Ν Ο Σ   Σ Τ Ο   Χ Ω Ρ Ι Ο   Μ Ο Υ

 

                       Α-χραντο ύμνο νοσταλγώ, χωριό μου, να σου ψάλλω

                       Γ-ονατιστός προσκυνητής, κορόνα να σου βάλλω.

                       Ι-χνηλατώ τα παλιακά, εθιμικά σου κάλλη

                       Ο-πως τα έζησαν αγνά, οι πρόγονοι οι μεγάλοι,

                       Σ-τη Ζιώψη, στα Ισιώματα με τ’ Αη Γιωργιού τη χάρη.

                        Γ-ιορτές και καθημερινές, με του απόγειου χάδια,

                        Ε-μειναν τώρα οι σκιές, του χρόνου τα ρημάδια.

                        Ω-πόσο, τώρα, λαχταρώ κείνα τα πανηγύρια

                        Ρ-ιγώντας όλοι στο χορό με νάζια και παιχνίδια,

                        Γ-ίνονταν μία συντροφιά οι φάρες, κάθε σόι,

                        Ι-σιωναν την κορμοστασιά στου Βελουχιού το μπόι.

                        Ο-μολογούσες τα παλιά, ιστορικά σου χρόνια,

                        Σ-αν τη φλογέρα του βοσκού που λάλαγε στ' αλώνια.

                        Τ-ι χρόνια εκείνα ηρωικά, Ομηρικού Αχιλλέα!

                        Υ-πήρξαν μα περάσανε κι έπεσε η αυλαία.

                        Μ-όνο σε μας απόμεινε του Σπερχειού ποτάμι

                        Φ-ορώντας στο κεφάλι του, του Ομήρου το στεφάνι.

                        Ρ-είθρο της ιστορίας μας, το κλέος σου ν' απλώσεις

                        Η-δη εμείς θα μείνουμε πιστοί στις παραδόσεις.

                        Σ-τ' αχνάρια των προγόνων μας βαδίζουμε τους δρόμους

                        Τ-η φήμη να κρατήσουμε απ' τους αρχαίους χρόνους.

                        Ο-ποτε δώθε θε να διαβούν οι στάχτες των ψυχών σας

                        Υ-πέρμαχους θα εύρουνε, ιδανικών δικών σας!

[Τάκης Ευθυμίου – Κώστας Παπαμίχος]