Dancing

                                                                                                                                                                 

Dancing with the Stars

& η περιφρονητική άγνοια της γλώσσας μας

Ευθυμογράφημα του Συνεργάτη μας Φοίβου Ιωσήφ

Τι χορός, τι χάρμα οφθαλμών, και όταν βγαίνουν οι ντάμες με κείνα τα σχιστά, τι οφθαλμόλουτρο είναι αυτό! Να τρώει ο Πατέρας και της Μάνας να μην της δίνει, να την αφήνει νηστικιά.

Αφύσικα πράγματα και περιπετειώδη. Αλλά το αφύσικο δεν είναι μόνον τα κοντά φουστάνια και τα μεγάλα ανοίγματα των ποδιών μέχρι εξαρθρώσεως και μέχρι συγκοπής για τους μεγαλύτερους, το παρά φύσιν είναι και η τιτλοφορούμενη επίδειξη. Την λέμε στα Αγγλικά νομίζοντας ότι έτσι αυξάνουμε το μπόι μας και αναγνωριζόμαστε ως συμμετέχοντες στο παγκόσμιο πνευματικό γίγνεσθαι. Μπορεί να είναι και έτσι, αλλά μπορεί να είναι και αλλιώς, να γελοιοποιούμαστε αναπαριστώντας τον εαυτό μας με λέξεις Ελληνικές μέσα από το βαθύ πηγάδι της άγνοιας που μας έχει τυλίξει σαν βόας που πάει να μας στραγγαλίσει. Εμείς όμως εκεί, dancing with the stars και τύφλα στα μάτια μας τα καστανά με τα βγαλμένα φρύδια. Dancing λοιπόν από την Αγγλική λέξη dance, αλλά δυστυχώς κυρία μου, χάσατε, φουλ του άσσου με ρηγάδες. Η αρχική και γνήσια λέξη είναι το Ελληνικότατο ρήμα δινεύω πού σημαίνει περιστρέφω, από όπου η περιδίνηση, η σκοτοδίνη. Την πρώτη λέξη την κατανοήσαμε, πάμε τώρα στη δεύτερη, the stars. Τι πιο ξεκάθαρο, τι πιο λαμπρό, είναι τα άστρα.

Dancing with the stars είναι λοιπόν η περιδίνηση με τα αστέρια. Dancing with the stars εμείς, εκεί, να δείξουμε ότι είμαστε βλαχαδερά σαν τους Εγγλέζους. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, τίποτα, μας αρέσει η βουστίνα και το γίδινο γάλα, ίδιοι Άγγλοι. Μάλιστα, τόσο πολύ είμαστε ανθέλληνες που σε μαγαζιά βάζουμε φωτογραφίες από τις εισόδους του Μετρό στο Λονδίνο. Underground και χαρά μεγάλη, αντί να βάλουμε μια φωτογραφία της Επιδαύρου ή της Ακρόπολις, εμείς εκεί, Trafalgar Square. Αμ το άλλο, με κείνον τον μορφωμένον τον Σπύρο στην τηλεόραση που φτιάχνει σπίτια σε δυστυχισμένα ζευγάρια με τον τίτλο ‘’Με το Δεξί’’. Έφτιαξε το σπίτι των ανθρώπων, στόλισε και το παιδικό δωμάτιο, φοβερό στόλισμα. Στο κεφάλι του κρεβατιού του τετράχρονου έβαλε μια τεράστια αφίσα με τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης. Καταπληκτική πολεοδομία και αρχιτεκτονική. Φωτισμένα γυάλινα εκτρώματα μέχρι τον ουρανό, να μάθει το παιδί πως ζουν και οι άνθρωποι ως καρδερίνες άνευ κελαηδήματος. Να διδαχθεί το Ελληνόπουλο, ο απόγονος του Ευρρυπίδη ότι οι άνθρωποι φυλακίζονται και σε αρκετά μέτρα πάνω από τη γη. Μυαλό ο Σπύρος, όχι αστεία. απέναντι από το κρεβάτι του τετράχρονου μια γιγάντια αφίσα του Battman. Να μορφώνεται το παιδί, να μην μένει αγράμματο με νεφελώδεις γνώσεις γύρω από τον Κολοκοτρώνη, τον Λεωνίδα και τον Σοφοκλή. Battman και ζεστό γενετικά τροποποιημένο ψωμί από τα MacDonalds, ίδιο γομολάστιχα. Αμ τι, για χαζά τα περάσατε σήμερα τα παιδιά; αυτά ξεχωρίζουν από δέκα χιλιόμετρα το Rolex από το Casio. Ευφυέστατα.

Εκείνο που με συγκινεί είναι όταν ο ομιλητής κάνει ένα Break. Αγνοούν οι αφελείς ότι η πραγματική γενεσιουργός λέξη είναι ‘’Βρυγμός’’-ταχεία εδωδή, τρως γρήγορα για να ξαναρχίσεις δουλειά.

Με εκνευρίζει όταν καλείς μία επιχείρηση και ο τηλεφωνητής σου τα λέει πρώτα Ελληνικά και μετά Αγγλικά, μη τυχόν και δεν τα κατάλαβες στα Ελληνικά για να τα καταλάβεις καλλίτερα στην γλώσσα των γιδοβοσκών Άγγλων. Η λέξη End-τέλος προέρχεται από το Ελληνικό ‘’αντήν’’ και ο χαιρετισμός Hellow από το Ελληνικότατο ‘’Ουλέ’’ πού φώναζαν οι θαλασοπόροι μας όταν πήγαιναν στο Ντόβερ με τους άσπρους βράχους (άλφιτα-άλευρα-άσπρα) και το παράκουσαν και το είπαν Αλβιών, και καμαρώνουν κι από πάνω με τις πίπιζες. Μήπως και η Λισσαβώνα δεν είναι η πόλη του Οδυσσέα; Ulisse λέγαν τον Οδυσσέα (Οδύσσω-δυστυχώ) κι έτσι είπαν την πρωτεύουσά τους οι Πορτογάλοι, και την δεύτερη μεγάλη τους πόλη Porto, από τον Πειραιά, από τον περαματάρη. Ο Πειραιάς  ήταν μικρό νησί στο απώτερο παρελθόν όπως η Σαλαμίνα και οι περαματάρηδες σε περνούσαν από την Αττική στο ‘’Αλίπεδον’’. Έτσι βγήκε ο Πειραιάς και όλα τα λιμάνια του κόσμου πήραν το όνομα porto και τα αεροδρόμια air port, περάσματα του αέρος. Έτσι έβγαλαν και οι μορφωμένοι Γερμανοί  τα λουκάνικα του αέρος. Ένας τρώει τρεις πρήζονται, πρώτη ποιότης.

Αα, οι Άγγλοι λένε κι άλλα ωραία, λένε ας πούμε foot ball, δηλαδή -πους βώλος- πάντα πρωτότυποι αυτοί οι βοϊδούμπες. Μου αρέσει που λένε τα ορυχεία mines και είναι από τα ορυχεία του Βασιλιά της Κνωσού Μίνωα. Για να θυμηθούμε τον Θησέα μέσα στο λαβύρινθο, δηλαδή στοές μεταλλείων πού βρήκε τον χαριτωμένο τον Μινώταυρο και τον συγύρισε για καλά!

Βέβαια και το νερό το λένε water, ύδωρ δηλαδή πού άμα δεν ήταν οι Έλληνες θα πίναν συνεχώς ουίσκυ με όλες τις συνέπειες για την κίρρωση του ήπατος. Και μιας και είπαμε συκώτι ας θυμηθούμε ότι αυτοί το λένε liver, αλλά όταν πάνε σε γιατρό για το συκωτάκι τους το πρησμένο πηγαίνουν σε έναν Hepatologιst γιατί άμα πάνε σε liverologist μάλλον θα πάνε για τα ευωδιαστά θυμαράκια.

Μετράνε οι Αμερικάνοι τις αποστάσεις με μίλια αλλά κάποιος θα πρέπει να τους πει ότι αυτό προέρχεται από τα μύρια, τα εκατομμύρια που λέμε εμείς οι οραματιζόμενοι μεγάλα κέρδη στο λαϊκό λαχείο και τα μύρια από την μύρα, δηλαδή την θάλασσα, και γι’ αυτό λέμε πλημμύρα. Άντε, να πούμε πως το Αμαρούσιο είχε νερουλάδες γιατί ήταν πλούσιο σε νερά Α-προσθετικό και μύρα, νάσου κι ο νεροκουβαλητής Μαραθωνοδρόμος  Σπύρος Λούης από το Μαρούσι. Οι Αγγλοσάξωνες λένε  το σίδηρο iron το οποίο βγαίνει από το ήρος=σκληρός-ήρωας και την λέξη σίδη=ροδιά, αφού το σίδερο παίρνει το χρώμα του ροδιού όταν σκουριάσει. Αυτά για σήμερα και για τους τηλεφωνητές των εταιρειών πού λένε press nine (πιέστε εννέα) for English. Ωρέ λούρος από καναπίτσα που μας χρειάζεται, έστω και βρεγμένη σανίδα με λίγες πρόκες 16χ21, μέτριο μέγεθος, όταν παρακολουθούμε εκστασιασμένοι το dancing with the stars. O αυνανισμός επιστημονικά ουδέποτε παρατηρήθηκε επί των δένδρων.

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου