ΤΟ
ΠΑΓΩΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΦΑΓΑ…
[Παιδικά κι απερίσκεφτα]
- του Τάκη Ευθυμίου -
Καλοκαίρι, αρχές
δεκαετίας του ’60. Πιτσιρικάς εγώ, πήγαινα κάπου στις πρώτες τάξεις του
Δημοτικού Σχολείου στο χωριό μου Άη Γιώργη Φθιώτιδας. Ολημερίς μαζευόμασταν,
όλη η παρέα και παίζαμε στη γειτονιά μας, αφού οι γονείς μας ασχολούνταν με τις
γεωργικές ασχολίες.
Κάποιο μεσημεράκι
φάνηκε στη στροφή ένας πλανόδιος παγωτατζής με τα καροτσάκι του, διαλαλώντας
την πραμάτεια του: «Παγωτά ΕΒΓΑ!». Εμείς, αν και μας πέφτανε τα σάλια, του
αντιφωνάζαμε για σπάσιμο: «Παγωτά ΕΒΓΑ, πάρτα και φεύγα!», αφού ήμασταν
άφραγκοι. Μέχρι τότε δεν είχα δοκιμάσει παγωτό στο στόμα μου, ούτε γνώριζα πως
τρώγεται.
Ο φίλος μου ο Σάκης.
ψαχουλεύοντας στις τσέπες του κοντού παντελονιού του όλο και ανακάλυψε κάτι
ψιλά, αφού ο πατέρας του ήταν έμπορας και κυκλοφορούσε χρήματα. Αμέσως ψωνίζει
ένα παγωτό ξυλάκι κρέμα με επικάλυψη αληθινής σοκολάτας, που είναι αλήθεια ότι
μοσχομύριζε από μακριά και λόγω των γνήσιων υλικών αλλά κυρίως λόγω της
ανέχειάς μας, που βιώναμε τότε. Μπροστά, λοιπόν, στα μάτια μας ο Σάκης αρχίζει
να το τρώει, βγάζοντας επιφωνήματα απόλαυσης για να μας κάνει να ζηλέψουμε. Εγώ
τότε, δε χασομερώ, και πάω τρέχοντας στην αγαπημένη μου θεία Κούλα, αδερφή της
μάνας μου και της κλαίγομαι να μου αγοράσει ένα παγωτό. Ήξερα ότι δεν μου χαλούσε
χατίρι! «Θα στο πάρω, μου λέει, αλλά πρόσεξε μην και δεν το φας θα σε δείρω κι
από πάνω». Λύνει, που λέτε, το κομπόδεμά της που είχε πάντα μαζί της στο
κεφαλομάντηλο, βγάζει το αντίτιμο και μου παίρνει ένα σαν του φίλου μου. Εγώ το
αρπάζω στο χέρι μου και έκοψα ένα μεγάλο κομμάτι, όπως ακριβώς έτρωγα το ψωμί
και άρχισα λαίμαργα να το καταβροχθίζω! Όμως το στόμα μου και ο λαιμός μου
πάγωσαν τόσο πολύ, που άρχισα να κλαίω. Εντωμεταξύ το παγωτό στο χέρι μου
άρχισε να λιώνει και μου έπεσε στο χώμα. Έτσι αντί ν’ απολαύσω το παγωτό, έγινα
ρεζίλι. Και δεν έφτανε μονάχα αυτό, τις έφαγα κι από πάνω, αφού η θεία μου
τήρησε την απειλή της.
Από τότε ούτε που
θυμάμαι πότε ξανάφαγα παγωτό. Παιδικά κι απερίσκεφτα που στη θύμησή τους μας
προξενούν ανάκατα συναισθήματα χαρμολύπης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου