Αδόμενα εξ Αταλάντης
το 1835...
Γράφει ο Παναγιώτης Δημάκης,
υπεύθυνος ιστορικού αρχείου Αμφικλείας-Ελατείας
Η
πραγματικότητα όμως, για τους αποκαμωμένους αγωνιστές του 21', ήταν να
λιμοκτονούν, τα πρώτα αυτά χρόνια, να κατασκηνώνουν στις εσοχές κτιρίων και
ερειπίων, όπως εδώ στο Ναύπλιο, φθειριώντες, ασθενείς, εύκολα στρεφόμενοι στην
παραβατικότητα, αφού το επίσημο κράτος, πού εκείνοι δημιούργησαν αδυνατούσε η
ήταν ακόμη ανέτοιμο, να τούς εντάξει, στις δομές του.
Η πρωτεύουσα της Λοκρίδας, Αταλάντη, είχε διαταραγμένο κοινωνικό βίο, με την σχηματοποίηση του Νέου Ελληνικού Κράτους, λόγω της ληστοκρατίας, αλλά και των ανυπότακτων παλαιών αγωνιστών, οι οποίοι είχαν συνηθίσει στην βία, κατά την διάρκεια του αγώνα. Παρά το γεγονός, ότι στρατιωτικά σώματα, Οροφυλακή, ακόμη και ο απηνής διώκτης των παρανόμων μοίραρχος Κ. Τζήνος ήταν εκεί, η παράνομη δραστηριότητα εξακολουθούσε, όπως μας πληροφορεί, δημοσίευμα της εποχής.
...Πληροφορούμεθα, ότι εις την οικίαν του Κ.
Γόγου Στουρνάρη και τίνος άλλου
επονομαζόμενου Ιωάννου Αντωνίου κατοίκων αμφοτέρων Νέας Πέλλης, εντός της
πρωτευούσης Λοκρίδος, είς Αταλάντην, ευρέθησαν διάφορα κλεψιμαία πράγματα, ομού
και δύο ζευγάρια Αγγλικά πιστόλια, τα οποία κατεγράφησαν από την Δημοτικήν
Αστυνομίαν, ακριβώς ευρίσκονται υπό κατάσχεσιν, μεχρις οτου δη(υ)νηθή να
αποκαλύψει την αλήθειαν. Η αιτία της οικιακής ταύτης ερεύνης λέγεται ότι εδόθη
από τον άξιον και δραστήριον μοιραρχον Κ. Τζήνον και αν τα αδόμενα έχουσι
αλήθεια και δίκαιον ή Κυβέρνησις της Α. Μ. να λάβει τα αναγκαία μέτρα, περί της
διαγωγής των τοιούτων, δια να μην υποφέρει η κοινωνία. (Εφημερίς Αθηνά Φ. 295
/1835)
Επιμέλεια-Ανάρτηση:
Τάκης Ευθυμίου
1 σχόλιο:
Ας θυμηθούμε τι έγραφε ο Μακρυγιάννης για τα δεινά των αγωνιστών από τους αρχόντους και τους βασιλιάδες στην μετεπαναστατική εποχή:
«Και σ΄αυτήνη την γης οπού ζυμώσαμεν με το αίμα μας θέλουν να μας θάψουν αδίκως και παράωρα όσοι μας κάναν σίγρι από μακριά, όταν κιντινεύαμεν. Μας πήραν την ματοκυλισμένη μας γης, την αγόρασαν από ΄να γρόσι το στρέμμα, και βάλαν εμάς με τ’ αλέτρι και τραβούμεν το γενί και βγάνομεν των συγγενών μας τα κόκαλα, και οι αφεντάδες μας περπατούνε με τις καρότζες τους, και οι αγωνισταί δεν έχουν ούτε γουμάρι, και ξυπόλυτοι και γυμνοί διακονεύουν εις τα σοκάκια».
Δημοσίευση σχολίου