Οι τιμές της θεάς Θέτιδας

Oι  τιμές της θεάς Θέτιδας

(Η εναπόθεση της αθάνατης ψυχής  του Αχιλλέα στη νήσο Λευκή)

Του Λεωνίδα Ιωάννου Καρφή, Αντιστρατήγου ε.α.

Η νήσος του Αχιλλέα Λευκή ή  Φιδονήσι, στον Εύξεινο Πόντο (σήμερα)

Σύμφωνα με τη μυθολογία:  «Όταν ξεψύχησε ο ήρωας Αχιλλέας, μια βοή συντάραξε το βόρειο Αιγαίο και έφριξαν τα πλήθη των πολεμιστών στην Τροία. Μέσα από τα ανταριασμένα κύματα αναδύθηκε η μάνα του η Θέτις και οι θαλασσινές νύμφες Νηρηίδες, που ήρθαν να μοιρολογήσουν τον θεόμορφο νεκρό. Σχημάτισαν έναν κύκλο γύρω από το κουφάρι, έσυραν την κραυγή του θρήνου κι έψαλαν μαζί με τις εννέα Μούσες ελεγεία και ωδές.

-      Δεκαεπτά μερόνυχτα κράτησε το μοιρολόι. Τη δέκατη όγδοη μέρα άναψε η νεκρική πυρά. Την ώρα που καιγόταν η σορός και οι αρχηγοί των Ελλήνων λάβαιναν μέρος σε αθλητικούς αγώνες προς τιμήν του νεκρού, η Θέτις πλησίασε την πυρά κι έκλεψε την ψυχή του μονάκριβου παιδιού της.

-      Βούτηξε στα νερά του Αιγαίου, διέσχισε τον Ελλήσποντο και την Προποντίδα, πέρασε τον Βόσπορο και, ακολουθώντας τα ετήσια περάσματα των ψαριών,  που πάνε να γεννήσουνε στις εκβολές του Δούναβη, έφτασε στην ακατοίκητη νησίδα Λευκή. Μέσα στην άγρια ερημιά της Μαύρης Θάλασσας, η Θέτις εναπόθεσε στα λευκά βράχια  της νήσου Λευκής την αθάνατη ψυχή του νεκρού Αχιλλέα κι επέστρεψε στην Τροία,  για να παραστεί στην ταφή του. Ήταν ο δέκατος χρόνος του Τρωικού Πολέμου».

       Ο  Θεός  Ποσειδώνας,  παραχωρώντας την νησίδα  Λευκή στη Θέτιδα,  είπε:  «Οι λαοί που ζουν κοντά στη Λευκή θα τιμούν αιώνια τον υιό σου».  Στο νησί βρέθηκαν ερείπια Ναού του Θεού Απόλλωνα, καθώς   και πλήθος νομισμάτων από κάθε γωνιά του τότε γνωστού κόσμου.

       Ο ιστορικός Αρριανός   αναφέρει :

        «Όποιος πατούσε στο νησί Λευκή,  για να προστατευτεί από τη θαλασσοταραχή,  θα έπρεπε να θυσιάσει ένα ζώο από αυτά που ζούσαν στο νησί,  πληρώνοντας ένα ποσό».

         Η ιστορία του νησιού, το οποίο  έλαβε τα ονόματα  «νήσος του Αχιλλέα» ή  «Ακίλια» η  «Κίλια» και   τελευταία «Οφιονήσι ή Φιδονήσι»,   αρχίζει  «από τον δέκατο χρόνο του Τρωικού Πολέμου και  ξεπερνά μέχρι σήμερα  τα τρείς χιλιάδες χρόνια».

 

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου