Απολιθώματα Όθρης & Οίτης

Τα Απολιθώματα της  Όθρης &  της Οίτης

& ο απολιθωμένος δράκοντας(όφις)

Οι σχηματισμοί των οροσειρών της Όθρης & Οίτης, που περικλείουν την κοιλάδα του Σπερχειού, ήταν αποτέλεσμα τρομερών γεωλογικών ανακατατάξεων του φλοιού της γης πριν από εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με γεωλογικές διαπιστώσεις.

Έτσι, ο πυθμένας των θαλασσών ανυψώθηκε και σχηματίστηκαν αυτές οι οροσειρές. Οι θαλάσσιοι οργανισμοί ύστερα από τις αφόρητες πιέσεις που δέχθηκαν  μετατράπηκαν σε απολιθώματα, τα οποία συναντώνται άφθονα τόσο στην Όθρυ, όσο και στην Οίτη.

Τα απολιθώματα είναι είτε λείψανα (υπολείμματα) φυτικών ή ζωικών οργανισμών που έζησαν πριν από τη σημερινή γεωλογική εποχή και κλείσθηκαν σε στρώματα γης (ιζήματα), δηλαδή σε αποθέσεις, είτε ακόμη και ίχνη (ενδείξεις) ύπαρξης ζωής στο παρελθόν Τα απολιθώματα αποτελούν αντικείμενο της επιστήμης της παλαιοντολογίας.

Οι αρχαίοι απέδωσαν τη δημιουργία των απολιθωμάτων της Όθρης και Οίτης στην Τιτανομαχία που διαδραματίσθηκε στα βουνά αυτά, δεδομένου ότι μερικά απολιθώματα μοιάζουν με τεράστια ανθρώπινα μέλη.

«Ἂφησε θύματα ἡ μάχη τῶν θεῶν… Ἡ γῆ ταρακουνήθηκε συθέμελα, φωτιὰ ξεπήδησε καὶ κατέκαψε, ἒβρασε ὁ Ὠκεανὸς, ἀνυψώθηκε· καὶ τὰ βαριὰ βήματα τῶν θεῶν ἂφησαν σημάδια στὴν ἀφράτη γῆ…»

Για τα απολιθώματα της Όθρης έγιναν κάποιες έρευνες και μελέτες, ενώ αντίθετα αυτά της Οίτης παραμένουν άγνωστα και ανεξερεύνητα από την επίσημη επιστήμη. Από τη μελέτη των απολιθωμάτων και των σχηματισμών που τα εγκλείουν μπορούν να ληφθούν πληροφορίες για την ιστορία της εξέλιξης της Γης. Για το λόγο αυτό η σπουδαιότητα των απολιθωμάτων είναι μεγάλη.

Σχετικά με απολιθωμένους περίεργους σχηματισμούς που ανακαλύφθηκαν στην   Οίτη,  αλιεύσαμε από την ιστοσελίδα http://visaltis.wordpress.com τρεις επιστολές που αναφέρονται σε απολιθωμένους οδόντες και απολιθωμένο Δράκοντα (όφις)  της Όθρης και λόγω του εξαιρετικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν τις δημοσιεύουμε παρακάτω:

Αθήνα, αρ. φύλ. 1902, 28.08.1852 

«Ἐκ Λαμίας μᾶς γράφουν, ὅτι ὁ Νομάρχης ἀνεκάλυψε τερατώδεις ὀδόντας, ἀπολελιθωμένους, εἰς τὴν κορυφὴν ὑψηλοῦ τινος ὄρους, Ὄρθρυς ὀνομαζομένου. Οἱ ὀδόντες οὗτοι μετακομισθέντες εἰς τὸ Νομαρχικὸν κατάστημα ἤδη, ἀνήκουσι, κατὰ τὴν ὁμολογίαν τοῦ Νομάρχου, εἰς ἀρχαῖα θηρία, τὰ ὁποῖα οἱ γεωλόγοι ὀνομάζουσι παλαιοθηρία ἢ μαστόδοντα, ὡς ἐκ τοῦ σχήματος τοῦ ἄκρου τῶν ὀδόντων. Εἷς ἐξ αὐτῶν τῶν ὀδόντων πρέπει νὰ ζυγίζῃ πλέον τῶν τεσσάρων ὀκάδων (σημ. πάνω ἀπὸ 11 κιλὰ ), ἑπομένως ὁ ὄγκος τῆς κεφαλῆς καὶ τοῦ σώματος τῶν θηρίων τούτων, τὰ ὁποῖα ἔζων εἰς Φθιώτιδα πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τοῦ Δευκαλίωνος, θὰ ἦτο, τίς οἶδε, πόσον μέγας. Ἰδοὺ ὕλη γεωλογικῆς ἐρεύνης, ἀξία τῆς σπουδῆς τῶν φυσικοϊστορικῶν».

«ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Περὶ ἀνακαλύψεως ἀπολιθωμένου Δράκοντος.

Ἐπισκεφθεὶς κατὰ τὴν ἐπιστροφήν μου ἐκ τοῦ χωρίου Γλύφας τὸ ἀρχαῖον κυκλωπικὸν φρούριον τῆς Κρεμαστῆς Λαρίσσης, ὅπερ κατὰ τὴν γνώμην τῶν ἀρχαίων ποιητῶν καὶ ἱστοριογράφων ἦτον ἕδρα τῆς ἐπικρατείας τοῦ Ἀχιλλέως, ἀνεκάλυψα μεταξὺ τῶν πεπτωκότων λίθων τοῦ ἀσύλου τοῦ φρουρίου, δράκοντα ἀπολιθωμένον, ἤτοι ὄφιν ἐκ τοῦ γένους τῶν (Βόας Costrutor) τῶν Εὐρωπαίων.

Ὁ ὄφις οὗτος ἀπελιθώθη, καθόσον δύναμαι νὰ συμπεράνω εἰς μεταγενέστερον κατακλυσμὸν τοῦ τῶν Παλαιοθηρίων, καθότι, ἐκτὸς τῆς κεφαλῆς καὶ τῶν δύο τρίτων τοῦ μήκους τοῦ ἑαυτόῦ σώματος διετηρήθη τὸ κυλινδροειδὲς σχῆμά του.

Ὑπάρχουσι δὲ ἐντὸς τῆς δεξιᾶς παρειᾶς τῆς κοιλίας τοῦ πελωρίου τούτου ὄφεως ὄργανά τινα συμπεφυμένα ἐπιμήκη καὶ σηριγγώδη, τὰ ὁποῖα εἶναι ἢ μέρος τοῦ πεπτικοῦ σωλῆνος, ἢ τὰ αἱματοφόρα ἀγγεῖα τοῦ ὄφεως, τὸ τελευταῖον συμπέρασμα μοὶ φαίνεται πιθανώτερον, ὡς ἐκ τῆς ἀνατομικῆς χώρας τῶν ὀργάνων καὶ τῆς διατηρήσεως αὐτῶν.

Εἶπον ἀνωτέρω, ὅτι ὁ ὄφις οὗτος ἀπελιθώθη εἰς κατακλυσμὸν μεταγενέστερον τοῦ τῶν παλαιοθηρίων. Ἡ γνώμη αὕτη ὑποστηρίζεται ἐκ τοῦ, ὅτι ἅπασα ἡ ἐξωτερικὴ ἐπιφάνεια τοῦ ὄφεως ὑπάρχει περικεκαλυμμένη ἀπὸ σταλακτίτας, δεικνύοντας ὅτι, ὅτε τὰ ὕδατα ἐκάλυψαν τὰ ὄρη καὶ τὰ πεδία τῆς Θεσσαλίας, ὁ ὄφις εὑρίσκετο ἐντὸς σπηλαίου, τὸ ὁποῖον ἦτο τὸ καταφύγιον αὐτοῦ, ὅπου πνιγεὶς ἐκ τῆς πλημμύρας ἐκαλύφθη ὑπὸ τῶν σταλακτιτῶν τοῦ σπηλαίου, ἀποσυρθέντων τῶν ὑδάτων. Τοῦτο δεικνύει καὶ ἡ ὕψωσις τῆς κεφαλῆς τοῦ ὄφεως, ὅστις πνιγόμενος, ἐπροσπάθει νὰ σωθῇ ὑψώνων πρὸς τὰ ἄνω τὴν κεφαλήν.… […]…

Παρακαλῶ λοιπὸν καὶ αὖθις τὸ Ὑπουργεῖον, νὰ διατάξῃ τὴν δημοσίευσιν ἀμφοτέρων τῶν ἀνακαλύψεων διὰ τῆς γαλλιστὶ ἐκδιδομένης ἐν Ἀθήναις ἐφημερίδος, ὁ Ἀθηναϊκὸς Παρατηρητής, διὰ νὰ λάβωσι γνῶσιν αὐτῶν οἱ γεωλόγοι τῆς Εὐρώπης εἰς οὓς ἀνήκει νὰ κρίνωσι περὶ αὐτῶν.

Ἐν Λαμίᾳ τῇ 6 Οκτωβρίου 1852.

Ὁ Νομάρχης Φθιωτιδοφωκίδος, Ζυγομαλᾶς».

Αθήνα, αρ. φύλ. 1928, 21.11.1852

«Ὁ ἰσόβιος Γραμματεὺς τῆς Γαλλικῆς Ἀκαδημίας τῶν ὡραίων τεχνῶν Κ. Ραοὺλ Ροσιὲτ ἀνήγγειλεν εἰς μίαν τῶν τελευταίων συνεδριάσεων τῆς Ἀκαδημίας τῶν ἐπιστημῶν τὰς ἐν Φθιώτιδι γενομένας γεωλογικὰς ἀνακαλύψεις τοῦ Κ. Α. Ζυγομαλᾶ. Ἡ οὐσιώδης αὕτη ἀνακάλυψις τοῦ πρώην Νομάρχου Φθιώτιδος διήγειρεν ἐπὶ τοσοῦτον τὴν προσοχὴν τῆς Ἀκαδημίας, ὥστε αὕτη ἀμέσως διώρισεν εἰδικὴν ἐπιτροπήν, ὅπως ἐνασχοληθῇ ἐπὶ τῶν ἀνακαλύψεων τούτων, περὶ τῶν ὁποίων ἔμελλε νὰ διαλάβῃ καὶ εἰς τὰ ἐβδομαδιαῖα πρακτικὰ τῆς συνεδριάσεως».

Η συνέχεια άγνωστη. Αν κάποιος γνωρίζει κάτι… ευπρόσδεκτα!

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου