Ο βλάχος φέρνει το τυρί

Ο ΒΛΑΧΟΣ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΤΥΡΙ 

Γράφει ο Παναγιώτης Δημάκης,

υπεύθυνος ιστορικού αρχείου Δήμου Αμφίκλειας-Ελάτειας

Το 1907 ήταν ακόμη, αυτή ή εποχή, των παλικαριών, πού η ποιμενική τους ενδυμασία, διατηρούσε μίαν αρχαϊκή αύρα, παρά την προχειρότητα, την καθημερινή τριβή τού βίου, τα φθαρμένα σκουτιά, οι βασιλικοί μανδύες διαφέρουν μόνο στα υλικά και στα επίρραπτα πολύτιμα λιθοκόλλητα, όχι στον τρόπο, πού τα έφεραν, όπως οι ποιμένες εδώ στην φωτο. Διακρίνονται το σελάχι, τα τσαρούχια, η γιδόκαπα και το εντυπωσιακό παράστημα, των ευσταλών αυτών ανδρών, με την αγαλματώδη καταγραφή των μυώνων, πού έφερναν τα προϊόντα τους, για ανταλλαγή, με τον αρχαϊκό τρόπο, αλλά εύκολα και ευκίνητα, μεταβάλλονταν σ’ αητούς κι αητόπουλα των βράχων και των βραχόπυργων, πραγματικοί βασιλείς των Ορέων.

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου

Ο "Κούρος"

Ο  «ΚΟΥΡΟΣ»

(του Γιάννη Σαντάρμη)

Πηγή φωτο: http://tsopanos.blogspot.gr/2012/03/975.html 

        -Βγάντε τα κόθρα, βγάντε τα, ξελύστε τα στεφάνια

        και ξεκρεμάστε τα διπλά και τα βαριά κουδούνια,

        να ‘ναι τα πράτα λεύτερα, ξαρμάτωτα τα γίδια

        προτού τον κούρο αρχίσετε, πριν πιάσετε ψαλίδι.

        Στου Καραγκούνη τα μαντριά τα γίδια ξαρματώνουν,

        στου Σιώκου από τα πρόβατα ξεβγάνουν τα κουδούνια

        και του Χολέβα την κοπή την πάνε στις κουρεύτρες,

        για κούρο κουβαλάν τα ζα, τα σαλαγάν στους στάλους,

        στους στάλους και στους ελατούς και στα ψηλά ρουπάκια.

        Κάθε ρουπάκι κι έλατος και φουντωτή πλατίτσα,

        οπού ‘χει τη δροσιά πολλή, παχιά την αποσκιούρα,

        γύρα απ’ τη ρίζα του χωρά πενήντα κουρευτάδες,

        καθένας κι ένα ζωντανό βαστάει και το κουρεύει.

        Ένας κουρεύει πρόβατο, άλλος κουρεύει γίδι,

        άλλος σε κριάρι με μακριά αργιά ψαλίδι βάνει,

        άλλος ξεγδύνει αρνόπουλο, κατσίκι άλλος παστρεύει,

        άλλος πρατίνα γέρικη και βροντοτριχιασμένη

        κι εκεί που ο πρωτοκουρευτής τρανό τραγί δουλεύει

        του φκιάνει σκάλες στο κορμί, φούντα στο κούτελό του

        κι ώρια στη ραχοκοκκαλιά τ’ αφήνει καπερώνα.

        Κάποιος από το μέτωπο σφουγγίζει τον ιδρώτα,

        κάποιος το ζο που λάκισε με τη λαγούσα πιάνει

        και κάποιος το ψαλίδι του τροχίζει σε λιθάρι.

       -Σιγά, ωρέ Μήτρο, μην τροχάς στ’ ακόνι το ψαλίδι

       κι ακούει τη στουρναρόπετρα και μου προγκάει η γίδα.

       -Η γίδα, Βάγιο, είναι ζαβή, διχάλωσ’ την στη φούρκα

       και βάν’ την και στα σκέλια σου να πάει ο κούρος γόνα.                         

      Κάπου-κάπου στο έργο τους, κάπου-κάπου στον κούρο

      βελάζει κάνα πρόβατο, ρεκάζει κάνα γίδι.

Γενάρης ο Γενολοητής

ΓΕΝΑΡΗΣ Ο ΓΕΝΟΛΟΗΤΗΣ

[Της Annas Kousiantza] 

 

Γενάρης... ο Γενολοητής... λαϊκή ονομασία του πρώτου μήνα του χρόνου... παρετυμολογώντας ο λαός το Γενάρη από το ρήμα γεννώ… γεννά η μέρα φως... και τα γιδοπρόβατα γεννοβολούν ...η αναστάτωση του τζομπάνη κι όλης της οικογένειας... η κτηνοτροφία υπήρξε θεμελιωδώς σημαντική για την ελληνική οικογένεια...

Πηγή: Facebook Anna Kousiantza

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου

Τσοπάνικη σκηνή

ΤΣΟΠΑΝΙΚΗ ΕΙΔΥΛΛΙΑΚΗ ΣΚΗΝΗ ΣΤΗ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ 

Ο Νίκος  Καποτέλης και η γυναίκα του  Ελένη με το κοπάδι τους  και τον κουρεμένο τράγο στο στάλο στα πλατάνια στην τοποθεσία «Κουτσομύλι» Αγίου Γεωργίου στη δεκαετία του ’60. Τότε που όλα ήταν αγνά και τα ζώα με τη φύση συντρόφευαν τους ανθρώπους της υπαίθρου

Πηγή φωτο: Γιώργος Λ. Αντωνόπουλος

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου

Η Γκόλφω και ο Τάσος (χρωμολιθόγραφο)

Η ΓΚΟΛΦΩ ΚΑΙ Ο ΤΑΣΟΣ

Ωραίο χρωμολιθόγραφο εξώφυλλο σε ανάγνωσμα

των αρχών του περασμένου αιώνα

Πηγή: Ioannis Elatos Makkas

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου