Πολεμικές ειδήσεις από τη Δ. Φθιώτιδα του 1824

Πολεμικές  ειδήσεις  από  τη  Δυτική  Φθιώτιδα του  1824

όπως αναφέρονται στην εφημερίδα «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ»

[Ιστορικές μαρτυρίες]

Σταχυολογούμε τις πολεμικές ειδήσεις που αφορούν αποκλειστικά την περιοχή του Φθιωτικού Τυμφρηστού από σχετική μελέτη του ερευνητή τοπικής ιστορίας δασκάλου Γιώργου Σταυρόπουλου που δημοσιεύεται στα επετειακά για τα διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 «Φθιωτικά Χρονικά» τόμος & χρόνος 42^ος, 2021.

Τα «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ» ήταν τίτλος της εφημερίδας που κυκλοφόρησε στο Μεσολόγγι από τον Γενάρη του 1824 μέχρι και το Φλεβάρη του 1826 κι ενώ η πολιορκία της πόλης γινόταν όλο και πιο ασφυκτική και δραματική. Εκδότης της εφημερίδας ήταν ο Ελβετός γιατρός και φιλέλληνας Ιάκωβος Μάγερ και τυπογράφος ο Δ. Μεσθενεύς. Τα «Ελληνικά Χρονικά» είχαν συνδρομητές σε διάφορα μέρη, ενώ στο Μεσολόγγι 100 φύλλα μοιράζονταν δωρεάν. Η εφημερίδα θεωρείται ότι απηχούσε τις απόψεις της Διοικήσεως Δυτικής Ελλάδας (δηλ. του Μαυροκορδάτου) και ανάμεσα στην ύλη της περιέχονται αποφάσεις του Βουλευτικού, της Διοικήσεως, εξωτερικές ειδήσεις, φιλολογικά άρθρα, επιστολές, αλλά κυρίως ειδήσεις από τα πολεμικά γεγονότα στις επαναστατημένες περιοχές κλπ.

Το 1824, καθώς το θέατρο του πολέμου ήταν κυρίως η Ανατολική Στερεά, υπάρχουν πολλές ειδήσεις για τη Φθιώτιδα και μάλιστα μέσα από έγγραφα των πρωταγωνιστών πολεμάρχων. Ακολουθούν αυτά που αφορούν τον ιδιαίτερο τόπο μας της Δυτικής Φθιώτιδας:

Φ. 26, 29 Μαρτίου 1824

[…] «Εις κανέν από τα σύνορα της Δυτικής Ελλάδος δεν ευρίσκεται αξιόλογος δύναμις εχθρική. Μόνον εις Μαυρίλον και Κάψι, χωρία συνορικά της Νέας Πάτρας (Υπάτη) προς το Καρπενήσι, Αλβανός τις αρχηγός, ονομαζόμενος Πράχος με περίπου 600. Ο Στρατηγός Γιαννάκης Γιολδάσης, όστις είναι διορισμένος εις την φύλαξιν τούτων των συνόρων, λαμβάνειν όλην την δυνατήν πρόνοιαν δια την ασφάλειά των. Ήδη στέλνονται εντεύθεν δια το στρατόπεδόν του τροφαί και πολεμοφόδια. Η Διοίκησις είναι αναγκασμένη να αγοράζη τας τροφάς δι’ όλα τα στρατεύματα, διότι η χώρα της Δυτικής Ελλάδος είναι δι’ όλου στερημένη από τα προς το ζην αναγκαία των στρατιωτών. Μόνον το κρέας έχουν οι στρατιώται εις αφονίαν.»

………………………………………………..

Φ. 78, 24 Σεπτεμβρίου 1824

Σύνορον Καρπενησίου και Πατρατζικίου

«Γράμμα των Καπεταναίων Ζαχαράκη Γιολδάση, Νικολάου Κοντογιάννη, Γαλλή και Γιάννη Φραγκίστα προς τον Εκλαμπρότατον Γεν. Διευθυντήν από 16 του παρόντος, αναγγέλει ότι εις τας 14 του αυτού, ώρα 4^η της ημέρας, συνεκροτήθη μάχη μεταξύ των ημετέρων, υπό την οδηγίαν των ειρημένων Καπετάνων, και των Τούρκων οδηγουμένων από των Ασλανάκην και Μέτον Μαρτίνην και διευθυνομένων εις το στρατόπεδον του Μαυρίλου, και ότι οι ημέτεροι εφόνευσαν 23 εξ αυτών, ελάβωσαν ικανούς και 3 έπιασαν ζωντανούς, εν οις κι ένας Κορφιάτης, προ 8 χρόνων ευρισκόμενος μαζί με τους Τούρκους.

Ότι περιπλέον τους πήραν 150 φορτώματα τροφάς, 100 άλογα, 6 φορτώματα πολεμοφόδια και 8.000 γρόσια εις ψιλούς παράδες, όλα διευθυνόμενα εις το ρηθέν στρατόπεδον των εις Μαυρίλου.

Το ρηθέν γράμμα βεβαιώνει προσέτι, ότι αν οι Τούρκοι δεν κατέφευγον εις ένα πλησίον κείμενον πύργον του Νεοχωρακίου*. Ολίγοι εξ αυτών ήθελον γλιτώσει, δια να υπάγουν να ομολογήσουν εις τους μεγαλυτέρους τους την οποίαν έπαθον ήτταν, ζημίαν και καταισχύνην τέλος πάντων.»

* Σημείωση Τάκη Ευθυμίου: Με την ιστορική αυτή αναφορά επιβεβαιώνεται η ύπαρξη Πύργου στο Νεοχωράκι, και παραμερίζονται οι αμφισβητήσεις. Η περιοχή του σημερινού Νεοχωρακίου Φθιώτιδας, συνοικισμού του Αγίου Γεωργίου, επί Τουρκοκρατίας ανήκε σε Τούρκο Μπέη, ο οποίος μάλιστα διέθετε και πετρόχτιστο Πύργο για την ασφάλειά του, γι’ αυτό η τοποθεσία ονομαζόταν «Πύργος». Επίσης, από προφορική παράδοση, γνωρίζουμε πως ο μπιστικός του οπλαρχηγού Νίκου Θεοδοσόπουλου ανασκάπτοντας τα θεμέλια του Πύργου ανακάλυψε μερικά χρυσά νομίσματα τα οποία παρέδωσε στο αφεντικό του ο οποίος προθυμοποιήθηκε με αυτά να στολίσει με χρυσούς δακτυλίους το τιμημένο καριοφίλι του. Οι κάτοικοι, που αργότερα εποίκησαν το Νεοχωράκι, χρησιμοποίησαν τις πέτρες του Πύργου για οικοδομικά υλικά.

Πηγές:

1.«Λαογραφία Ζιώψης-Αγίου Γεωργίου Φθιώτιδος, Χρ. Κίτσος, θεσσαλονίκη, 1972.

2.«Αγιος Γεώργιος Φθιώτιδας: Ιστορία-Λαογραφία»,  Ν. Αντωνόπουλος,    εκδ.  Γ. Γκελμπέσης, Αθήνα, 1988.

3.«Το Χωριό», εφημερίδες Συλλόγου Αγροτοπαίδων Αγίου Γεωργίου.

4.«Ξορκισμός στη λήθη», Ευθυμίου Τάκης, Λαμίας 1995.

5. Προφορική πηγή: Γεώργιος Μ. Τσιαχρής

…………………………………………..

 

Φ. 92, 12 Νοεμβρίου 1824

Μεσολόγγιον την 10 Νοεμβρίου

«Εις τον 78 αριθμόν των «Ελληνικών Χρονικών» εκοινοποιήσαμεν τους γενομένους ακροβολισμούς εις το χωρίον Μαυρίλου. Ύστερον από την φθοράν εκείνην των Τούρκων, ηκολούθησεν αμέσως η πολιορκία του χωρίου, καθώς και των οχυρωμένων πύργων του Μαυρίλου. Εκυριεύθησαν όλα τα προς τον εχθρόν φερόμενα εφόδια, και η εκ τούτου προξενηθείσα πείνα ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ηναγκάσθησαν οι πολιορκούμενοι να τρώγωσιν άλογα κ.τ.λ. Οι δε ανδρείοι καπετάνιοι ο τε Ζαχαρίας Γιολδάσης και Νικόλαος Κοντογιάννης, μετά των αξίων παλικαριών των επολιόρκουν στενόερα τον εχθρόν, ώστε ο αρχηγός των Τούρκων Ασλανάκης επρότεινεν συνθήκας εις τας 4 του μηνός δια να παραδοθή. Όθεν εδόθησαν διάφοροι Τούρκοι εις ενέχυρον, καθώς και οι ιδικοί μας έδωσαν αμοιβαίως εις αυτούς. Ελπίζομεν λοιπόν ότι δεν θέλουν πλέον αργήσει οι ιδικοί μας να εξουσιάσουν τούτο το αναγκαιότατον μέρος.  Εις τα ακόλουθα φύλλα θέλομεν γράψει τα αποβησόμενα εκ ταύτης της πραγματεύσεως και τα άρθρα της συμφωνίας. Η κυρίευσις του χωρίου τούτου θέλει είναι μεγάλης ωφελείας πρόξενος εις τους Γραικούς, διότι τότε το Καρπενήσιον θέλει ελευθερωθή απότας συνεχής επιδρομάς και αρπαγάς των Τούρκων του Πατρατζικίου, αι δε πεδιάδες του Πατρατζικίου δεν θέλουν εις το εξής καταπλημμυρούνται από τους εχθρούς καθώς πρότερον.»

 

 

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου