Μνήμες της Κατοχής, των Δεκεμβριανών, του Εμφύλιου

«Μνήμες της Κατοχής, των Δεκεμβριανών, του Εμφύλιου»

Έτσι αναγράφεται το δεύτερο βιβλίο του Νίκου Δ. Παπαδιονυσίου που έχω την τιμή να παρουσιάζω σήμερα με λίγες αδρές σκέψεις σε λιγοστές αράδες.

Ο Νίκος Παπαδιονυσίου έχοντας ως γνώμονα πως η γνώση της ιστορίας και μάλιστα της τοπικής νουθετεί, διδάσκει, διαπαιδαγωγεί και το σπουδαιότερο αποτρέπει νέα λάθη και συμφορές, τώρα που βρίσκεται στην πλέον ώριμη ηλικία, κουβαλώντας όμως ζωηρές μνήμες και ενθυμήματα, κατέγραψε στο παρόν βιβλίο του όλα όσα βίωσε έντονα ο ίδιος ή όσα του εμπιστεύτηκαν αξιόπιστα άτομα. Ο λόγος για τα μαύρα χρόνια της Ναζιστικής Κατοχής, των Δεκεμβριανών και του αδελφοκτόνου Εμφύλιου πολέμου.

Η απαρχή της διήγησής του περιστρέφεται στο γενέθλιο τόπο του, τη Μεγάλη Κάψη Φθιώτιδας στα ριζά του Βελουχιού και περιδιαβαίνει στο χώρο του Καραβά Πειραιά όπου ζούσε μόνιμα κι έδινε τη μάχη για επιβίωση τα χρόνια της Κατοχής. Κοκκινιά, Χαϊδάρι, Δουργούτι, Καλλιθέα, Δεκεμβριανά ξαναζωντανεύουν με τις λεπτομερείς καταγραφές του εκείνα τα αποτρόπαια, εφιαλτικά  χρόνια. Μπλόκα, βομβαρδισμοί, εκτελέσεις, ιστορίες αληθινές που δε λησμονιούνται εύκολα!

Η Εθνική Αντίσταση στο χωριό του και τη γύρω παρατυμφρήστια ορεινή περιοχή, με άγνωστες λεπτομέρειες, αποτελούν σημαντικό κομμάτι της καταγραφής του. Ακολουθεί ο αιματοκυλισμένος Ελληνικός Εμφύλιος και η λήξη του, που όμως το φάντασμά του επιμένει να μας τρομάζει ακόμα!

Ο αγαπητός Νίκος Παπαδιονυσίου, παρακάμπτοντας τις γνωστές φοβίες και αναστολές (για τι θα πουν οι άλλοι), τόλμησε με παρρησία και μας γνωστοποίησε γεγονότα, καταστάσεις και πολύτιμες προσωπικές εμπειρίες, που διαφορετικά θα εξανεμίζονταν στη λήθη του πανδαμάτορα χρόνου.

Μελετώντας τα ίσως παραδειγματιστούμε λιγάκι να μην επαναλάβουμε παρόμοια γεγονότα που πισωγύρισαν την προκοπή της πατρίδας μας και  δηλητηρίασαν τη ζωή μας.

Άριστα έπραξες Νικόλα που μας κάνεις κοινωνούς των αλησμόνητων αναμνήσεών σου εκείνης της δύσμοιρης εποχής για την πατρίδα μας. Τόσα έχουμε να διδαχθούμε!

Σ’ ευχαριστούμε!

 

Με εκτίμηση

Τάκης Ευθυμίου