Η θεραπευτική ιδιότητα του σκόρδου
Λαογραφικά σημειώματα του Χρήστου Τούμπουρου
-Α, πα, πα, πα. Τι σκέλσμα είναι αυτό που ‘χει το παιδί, δε μολογιέται. Θα σκάσ’. Μπα, το κακόμοιρο, τι έπαθε μ’ αυτόν τον μούκακα πουχ’ για μάνα και δεν μου είπε τίποτις. Αυτά γνωμάτευσε κάποτε η γιαγιά μου, για μένα.
Και απευθυνόμενη στη μάνα μου με «στρατηγικό» ύφος τη διέταξε.
-Φέρε γρήγορα το παιδί να το περάσουμε κάτω απ’ τα κάρβουνα. Έχω αναμμένη γάστρα στο χαγιάτ’. Άιντε μην χασομεράς. Ας πρόσεχες και να έβαζες κανένα σκόρδο στο παιδί. Τώρα θέλ’ ζεμάτιασμα στο κάρνο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη νίλα που έπαθα και την καζούρα που «έφαγα» ως μαθητής. Η γιαγιά μου, μού είχε ράψει στο βρακί μου ένα σακουλάκι και μού έβαζε μέσα σκόρδα. Μια μέρα έπεσα στο σχολείο ματζιάστηκαν τα σκόρδα και καταβρώμισε η αίθουσα. Όταν γύρισα το μεσημέρι στο σπίτι και κλαίγοντας εξιστόρησα το πάθημα η γιαγιά γνωμάτευσε. «Πω, πω. Φαίνεται πως υπάρχει μεγάλο μάτι. Θέλει διπλό σακούλι με σκόρδα». Ακόμα τρέχω…
Χρήστος Τούμπουρος
Λογοτέχνης-Λαογράφος
Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου
1 σχόλιο:
Χαχαχαχα.
Εξαιρετικό!
Δημοσίευση σχολίου