Το λυκοτόμαρο

ΤΟ ΛΥΚΟΤΟΜΑΡΟ

του Γιάννη Αν. Σαντάρμη

[Ο λαός μας πιστεύει πως αν πέσει λύκος σε αφύλακτο κοπάδι, κατασπαράζει ενενήντα εννιά πρόβατα, γιατί μόλις φθάσει στο εκατοστό…, σκάει. Επειδή ο λύκος, από παλιά, ήταν η μάστιγα της κτηνοτροφίας, όποιος σκότωνε λύκο, τον έγδερνε και περιέφερε το τομάρι του ως λάφυρο, κρεμασμένο σε διχάλα ξύλου, στις στάνες και τα χωριά φωνάζοντας. -Λύκος! Οι τσοπάνηδες κι οι χωρικοί, για το κατόρθωμά του, τον φιλοδωρούσαν τρόφιμα, παράδες και κανένα αρνί ζωντανό.]

ΤΟ ΛΥΚΟΤΟΜΑΡΟ

                        Από μαντρί σ’ άλλο μαντρί και στάνη σ’ άλλη στάνη,

                        άλλος νιος δείχνει το θεριό κι άλλος το διαλαλάει.

                        -Βάρεσα λύκο, άρχοντες, χτύπησα λύκο, αφέντες,

                        που ’χει την τρίχα ένα φουρκί, τα νύχια μια απαλάμη,

                        που ’χει κι αυτά τα δόντια του σαν τσουραποβελόνες.

                        Βγαίνουνε τα βλαχόπουλα, σαν το μελισσολόγι,

                        και δε χορταίνουν να κοιτάν τη γδούρα στη φουρκάλα,

                        βγαίνουνε και θιαμαίνονται τ’ άξια οι νιες παλικάρια,

                        βγαίνουνε κι οι τσοπάνηδες κι οι πρωτοτσελιγκάδες

                        και στις ευχές ανάμεσα και στα χρυσά τα λόγια,

                        άλλος γρόσια σκορπολογά, άλλος φλουριά πετάει,

                        άλλος κατσίκι, άλλος αρνί, άλλος πρατίνα δίνει,

                        δίνουν κι αυτές οι βλάχισσες μαλλιά ακέριο ποκάρι,

                        τυρί, μυτζηθροκέφαλο, γιαούρτι απ’ τη βεδούρα

                        κι απ’ αγριομέλισσο καμιά ξανθή μελοκερήθρα.

Γλωσσάρι

βεδούρα, η= ξύλινο δοχείο για γιαούρτι.

γδούρα, η= δέρμα ζώου.

θιαμαίνομαι= θαυμάζω, απορώ.

ποκάρι, το= το σύνολο του μαλλιού του προβάτου, που μοιάζει σαν ρολό.

πρατίνα, η= προβατίνα.

φουρκάλα, η= ξύλινη διχάλα, φούρκα.

φουρκί, το= η απόσταση μεταξύ δείκτη και αντίχειρα, μήκους 15 εκατοστών.