Στον Αϊ Γιώργη Τυμφρηστού

ΣΤΟΝ ΑΪ ΓΙΩΡΓΗ ΤΥΜΦΡΗΣΤΟΥ

             Ζιώψη σε λέγανε παλιά, Χάνια και τώρα Αϊ Γιώργη

    πρώτο ζαφείρι λαμπερό στου Τυμφρηστού την πλώρη.

    Των Ευρυτάνων πυλωρός, της Όθρεως το πέρας.

    Στις όχθες του Διογέννητου τρεις μαχαλάδες στέκουν

    μέσα στα δάση τα πυκνά και μες στα σταυροδρόμια…

    Εκεί σμίγουνε τα νερά του Σπερχειού οι ρότες

    που περιμένει άδικα χιλιάδες χρόνια τώρα

    του Αχιλλέα τα μαλλιά κι εκείνα τα κριάρια

    που ο Πηλέας έταξε στις πλούσιες πηγές του.

    Με αίμα Αϊ Γιώργη πότισες της λευτεριάς την ώρα

    δω στα Βελούχια, στις πλαγιές, στα κλέφτικα λημέρια.

    Εσένα η φλόγα αγκάλιασε στης Κατοχής το χρόνο.

    Έγινες στάχτη, χάθηκες και πάλι αναγεννήθεις.

    Στ' απόσκια μέσα βρέθηκα, στις ποταμιάς την αύρα.

    Στις Καστανιές, στις καρυδιές, στα μήλα και στα ρόδα

    στις δρυς, εκεί στις κουμαριές, στον πλάτανο, στο ρέμα

    κι ακούω τ αηδόνια, να λαλούν στη ρεματιά του Αϊ Γιώργη.

    Έριξα δίπατη λεσιά στην εμπασιά της σμίξης

    άκουσα το κελάρυσμα, του ποταμού το θρήνο

    ζήτησα πίσω τα παιδιά, που φύγανε στα ξένα.

    Κεφαλοχώρι σ' ήξερα, που 'ναι η παλιά σου αίγλη;

    Δασκαλομάνα ήσουνα, που είν' οι δάσκαλοί σου;

    Που 'ναι τα πολύβουα σχολειά, που τα χωριά μαζεύαν

    της νεολαίας η ψυχή, εκείνη η Αγροτολέσχη;

    Εγέρασες Βελούχι μου, άδεια τα σπίτια τώρα.

    Για σένα Αϊ Γιώργη γράφουνε, τα τέκνα σου σε υμνούνε

    κι όσο μακριά κι αν βρίσκονται, εσένα αγαπούνε.

    Για τέτοιο φίλο γκαρδιακό έγραψα τρεις αράδες

    να 'ναι καλά να χαίρεται μες στην πλανεύτρα Αθήνα

    και να γυρίσει κάποτε μ' άσπρα μαλλιά στην κάρα.

    Να πιει νερό απ τη βρύση του, κερί στην εκκλησιά του

    στο σπίτι του να κατοικεί στην άκρη στον Αι Γιώργη.

                                                                        

             Μπάμπης Τσέλος

             Λαμία 9-5-18

Σημείωση Τάκη Ευθυμίου: Ευχαριστώ θερμά τον καρδιακό φίλο Μπάμπη Τσέλο για την αφιέρωση …με συγκίνησε!!!