Έπαινος στον
Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό Σωματείου Λόγου
και Τέχνης ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ
2017 στον Μπάμπη Τσέλο
Εσύ για πάντα ίδιο στο τραπέζι
Τα χέρια των δρεπανοφόρων
έκοψαν τα χρυσά τα στάχυα
αλεύρι έκαναν, άρτο ζυμίτη.
Σου 'δωσαν θεϊκή μορφή οι δυνατές παλάμες.
Εσύ τους έδωσες το γάλα τους στο στήθος
τους χάρισες τη δύναμη της ζήσης.
Με το δικό σου ξεροκόμματο ξωμάχοι
τη μέρα κόβουνε στη μέση
κι ύστερα στο καταμεσήμερο
τον ήλιο ανέκφραστα κατάματα κοιτάζουν.
Ζεσταίνονται παιδιά με σένα στην αγκάλη
κόσμος μες στις πλατείες φωνάζουν τ' όνομά σου.
Όλη η ιστορία μας γραμμένη απ' την ύπαρξή σου.
Γλυκόπικρο της μάνας, πως μοσχοβολάς τη μνήμη
πόσα μάτια δακρύσανε για σένα
το πόσα αίματα χυθήκανε στους δρόμους
πόσα χωράφια κοκκινίσαν, πόσα στάχυα.
Στη δύναμή σου στηριχθήκαν Παρθενώνες.
Ψωμί, μοναδική έγνοια τ' ανθρώπου
είσαι το φυλαχτό στον κόρφο όλου του κόσμου
γέννα κι ελπίδα της ζωής το ξέρω, εσύ είσαι.
Όλα έχουν αλλάξει, εσύ για πάντα ίδιο στο τραπέζι
ωσάν προσκομιδής αντίδωρο επιούσια σε ζητάμε.
έκοψαν τα χρυσά τα στάχυα
αλεύρι έκαναν, άρτο ζυμίτη.
Σου 'δωσαν θεϊκή μορφή οι δυνατές παλάμες.
Εσύ τους έδωσες το γάλα τους στο στήθος
τους χάρισες τη δύναμη της ζήσης.
Με το δικό σου ξεροκόμματο ξωμάχοι
τη μέρα κόβουνε στη μέση
κι ύστερα στο καταμεσήμερο
τον ήλιο ανέκφραστα κατάματα κοιτάζουν.
Ζεσταίνονται παιδιά με σένα στην αγκάλη
κόσμος μες στις πλατείες φωνάζουν τ' όνομά σου.
Όλη η ιστορία μας γραμμένη απ' την ύπαρξή σου.
Γλυκόπικρο της μάνας, πως μοσχοβολάς τη μνήμη
πόσα μάτια δακρύσανε για σένα
το πόσα αίματα χυθήκανε στους δρόμους
πόσα χωράφια κοκκινίσαν, πόσα στάχυα.
Στη δύναμή σου στηριχθήκαν Παρθενώνες.
Ψωμί, μοναδική έγνοια τ' ανθρώπου
είσαι το φυλαχτό στον κόρφο όλου του κόσμου
γέννα κι ελπίδα της ζωής το ξέρω, εσύ είσαι.
Όλα έχουν αλλάξει, εσύ για πάντα ίδιο στο τραπέζι
ωσάν προσκομιδής αντίδωρο επιούσια σε ζητάμε.
Μπάμπης
Τσέλος (ψευδώνυμο: Βραχινός)
Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης
Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου