Ο βασιλιάς Ακρίτας

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΚΡΙΤΑΣ

[Του Γιάννη Αν. Σαντάρμη]

Πηγή φωτο: https://www.google.com/search?q=κων/νοσ

- Σε μέγα καραούλι,

ποιος είσ’ εσύ που στέκεσαι στου Ρωμανού την Πύλη,

δικέφαλο αϊτοπούλι

φοράς, εσένα των Γραικών ρήγα λαλούν τα χείλη;

-Εγώ ’μαι, Μουχαμέτη,

εγώ ’μαι ο σαραντάπηχος ο Διγενής Ακρίτας,

εδώ ’ναι χίλια έτη

η Πόλη, που ορέγεσαι κι από καιρούς εκοίτας.

-Παράδωσέ την, ρήγα,

και σύρε στο Μοριά να βρεις ρηγάτο αραξοβόλι,

νικώ, όπου κι αν πήγα,

μ’ αν δεν τη δώσεις, παίρνω την με το σπαθί την Πόλη.

-Δεν είναι μου στο χέρι,

ούτε στο χέρι κανενός, την Πόλη να σου δώσω,

το Γένος μου το ξέρει,

δε δίνω την κληρονομιά, το Γένος μου το τόσο.

-Εσύ είσαι κουρσάρης,

μα εγώ για την πατρίδα μου και για την πίστη σβήνω,

έλα για να την πάρεις,

κάστρο, πάνω απ’ τα κάστρα της, θα βρεις τον Κωνσταντίνο!

Αφήνει το κοντάρι,

βγάζει το στέμμα ο βασιλιάς, ψηλά τα μάτια υψώνει,

ζητά τη θεία τη χάρη

και στην ουράνια Υπέρμαχο ελπίδα έχει μόνη.

-Μαζί μου, Κύριε, ορθώσου,

είναι ο λαός μου δούλος Σου, Εσέ έχει μεταλάβει,

οι Έλληνες λαός σου,

για εσέ πεθαίνουν, Παναγιά, παρά να γίνουν σκλάβοι.

                                                 

Γλωσσάρι

αραξοβόλι, το = κατάλληλος ακρολιμένας, όπου αράζουν τα καράβια,    αγκυροβόλι, τόπος ηρεμίας.

Διγενής Ακρίτας = θρυλικός ήρωας, γεννημένος από πατέρα Άραβα εκχριστιανισμένο και μητέρα Ρωμιά (Διγενής = από δύο γένη), που φρουρεί τα σύνορα – άκρα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, εναντίον των απελατών (ληστών) και των κατακτητών, φρουρός συνόρων.

κουρσάρης, ο = αυτός που κάνει πειρατικές καταδρομές, λεηλάτης, λαφυραγωγός.

Μουχαμέτης = ο Μωάμεθ ο Β’, ο Πορθητής. Στις 22 Μαΐου 1453, παράγγειλε ο Μωάμεθ, για τελευταία φορά, στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον ΙΑ’, να πάρει το λαό του και να πάει να εγκατασταθεί, ως βασιλιάς, στην Πελοπόννησο. Ο δε βασιλιάς, στις 23 Μαΐου, του απάντησε, μεταξύ των άλλων, με τα περήφανα για τον ηρωισμό τους λόγια, που είναι άξια θαυμασμού, κατά τον ιστορικό Μιχαήλ Δούκα. «Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ούτ’ εμόν εστί, ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη΄ κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».

Ρωμανού Πύλη = πύλη στα τείχη της Κωνσταντινούπολης, προς το στεριανό μέρος της πόλης, η πιο σθεναρή, που προσονομάσθηκε από την εκκλησία, που ήταν εκεί κοντά στο όνομα του Αγίου Ρωμανού.

σαραντάπηχος, ο = αυτός που έχει ύψος 40 πήχες, ο μακρύς 40 πήχες.

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου