ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ
για τα 200 χρόνια
Γράφει ο Περικλής Κ. Φύκας εκ Τυμφρηστού
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Κ. ΜΠΑΣΚΛΑΒΑΝΗ
(από τους Καλαρρύτες των Ιωαννίνων στα παλάτια του Όθωνα)
Υπήρξε Κυρία των Τιμών στην αυλή της Βασίλισσας Αμαλίας, πεθερά του Δημήτριου Χατζίσκου (παλατιανός κι αυτός), από την κόρη της Μαρία, πρώτη εξαδέλφη του Ιωάννη Κωλέττη και μοναδική και καθολική κληρονόμος του, μετά τον θάνατό του, των γεωργικών εκτάσεων που αυτός κατείχε στην πεδινή Δυτική Φθιώτιδα.
Συγκεκριμένα έλαβε:
1) Τα δύο ζευγάρια γης από την Μάκρη, τα οποία ο Κωλέττης είχε αγοράσει από την Οθωμανίδα τιμαριούχο της Μάκρης. Από αυτά τα δύο ζευγοστάσια προέρχονταν οι ιδιοκτησίες γης εύρωστης Οικογενείας της Μακρακώμης, που ενώ κατοικούσε στην Βαρυμπόπη διέθετε κτηματική περιουσία στην Μάκρη. Η Μάκρη επίσης, ερευνητικά, παρουσιάζει το εξής ενδιαφέρον: Δεν αποτελεί την κλασσική περίπτωση του Χωριού-Τσιφλίκι με τον Τιμαριούχο στην κορυφή και την πυραμίδα που αυτός δημιουργούσε.
Την Μάκρη εξουσίαζαν άλλοι δύο Σπαχήδες-Τιμαριούχοι-Οθωμανοί, από τους οποίους το χωριό, πολύ νωρίς, αγόρασε ζευγάρια τινά γης, οριοθέτησε οικόπεδα για την ανέγερση κατοικιών και το απαραίτητο γιούρτιον. Πρωτεργάτης και πρωτοεπιστάτης αυτής της διαδικασίας υπήρξε ο Ομοχώριος Γκαραβέλης. Αμέσως μετά την σύσταση της Μικτής Επιτροπής της επίλυσης των διαφορών των Οθωμανικών κτημάτων, στην Αθήνα και στα 1836, ο Γκαραβέλης απήλθε στην Έδρα της Επιτροπής και παρακατέθεσε το Χοτζέτιον (= ιδιωτικό συμφωνητικό που συντασσόταν από Τούρκο Ιεροδικαστή) και ότι άλλα έγγραφα κρατούσε και έγραψε τα ειρημένα ζευγάρια επ’ ονόματι όλων των κατοίκων της Μάκρης.
Όλη η προσωπική περιουσία της Μπασκλαβάνη στη Δ. Φθιώτιδα, αυτήν που κληρονόμησε από τον Κωλέττη, πέρασε στη συνέχεια και κάποια στιγμή, ακόμα και δια της τεθλασμένης, στον γαμβρό της Χατζίσκο. Ο οποίος Χατζίσκος ανήκε από την αρχή, ως ισότιμο μέλος, στα Μέλη της Συντροφίας Κωλέττη που αγόρασε τα Χωριά.
Μακάριοι οι κατέχοντες
Ένας λαβύρινθος είναι το Ιδιοκτησιακό της Φθιωτικής κοιλάδας, που απευθύνεται σε δυνατούς λύτες, οπλισμένους με υπομονή, κριτική σκέψη και τόλμη. Και δεν προσφέρεται για χρήση και ενασχόληση, από άχρωμους, άοσμους, άτολμους και ευκαιριακούς δημοσιοσχεσίτες.
Ένα ζήτημα και μια επιτακτική ανάγκη, που επιδέχετο την μία και μοναδική λύση, αυτήν που μέχρι το 1871, ότε και άρχισε να κακοφορμίζει το πράγμα, καμία Κυβέρνηση δεν είχε τολμήσει, την διανομή της Γης. Ενέργεια που θα πήγαινε την πατρίδα μας πολλά βήματα μπροστά. Αυτό συνολικά πραγματοποιήθηκε πολύ αργότερα και υπό το βάρος της έλευσης των Ποντίων Ελλήνων και των Ελλήνων Μικρασιατών Προσφύγων, αλλά και των Ελλήνων Στρατιωτών, που κυνηγώντας τη χίμαιρα της Κόκκινης Μηλιάς, επέστρεψαν από τον Σαγγάριο Ποταμό και τα υψώματα του Κάλε-Γκρότο, έξι ώρες μακράν της Αγκύρας, και την ίση διαδρομή Λαμίας-Μακρακώμης, έχοντας ως μοναδικό προσωπικό περιουσιακό στοιχείο και για μοναδική φορεσιά μια λινάτσα λαιμοκομένη.
Ότι έγραψα για την Μάκρη με τους συμπαθείς και φιλοπρόοδους κατοίκους, το αφιερώνω στη Μνήμη του πρόωρα χαμένου Περικλή Καϊτσιώτη, το γελαστό παιδί και άκακο αρνίον, που τόσο πολύ χτύπησε η μοίρα, κι αυτόν και την οικογένειά του. Τα θέτω επίσης εις την διάθεση, μαζί με την εκτίμησή μου, στο ώριμο και στοχαστικό παιδί των Γυμνασιακών μας Χρόνων, αν και πολύ μικρότερος, τον Βασίλη Ζήση, ο επιλεγόμενος και Μπαζιάκας.
Επίσης έλαβε:
2) Ότι είχε απομείνει ακόμα από τις γαίες στο Αρχάνι, αφού ένα μεγάλο μέρος είχε εκποιηθεί στους Αφους Τζίνη. Ομογενείς της Διασποράς, με καταγωγή την περιοχή του Αργυροκάστρου Ιωαννίνων της Βορείου Ηπείρου. Η μεγάλη οικογένεια Τζίνη περιελάμβανε στους κόλπους της, υψηλόβαθμους Αξιωματικούς, Στρατιωτικούς Ιατρούς και εραστές της Νομικής Επιστήμης επί Διδακτορία. Τις εκτάσεις της στο Αρχάνι η Μπασκλαβάνη και για πολλά χρόνια, τις ενοικίαζε, κι εκείνος με τη σειρά του τις υπενοικίαζε, στον Ασπροποταμίτικης καταγωγής Γ. Νερολή, ο οποίος τότε εδήλωνε κάτοικος Αρχανίου.
Την ίδια εποχή οι Αφοι Τζίνη κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος της Παλαιοβράχας και την πλειοψηφία των Μερίδων (ψήφων) του Χωριού Μουσταφά Μπέη (σημερινή Ηράκλεια) του Λαμιακού κάμπου. Οι γαίες της Παλαιοβράχας σταδιακά και προϊόντος του χρόνου πέρασαν στους κατοίκους του χωριού. Για την μεγάλη αγοραπωλησία του 19ου αιώνα έλαβον δάνειο από γνωστό τοκογλύφο της Λαμίας και μεγαλογαιοκτήμονα της Φθιωτικής Κοιλάδας. Επειδή αυτόματα και την ίδια μέρα υποθηκεύτηκε το πωλούμενο τεμάχιο, συντάχθηκε έκθεση με πλήρη περιγραφή του τεμαχίου, χάρις στην οποία γνωρίζουμε ένα σωρό πράγματα για τον ζωτικό χώρο της Παλαιοβράχας. Για παράδειγμα γνωρίζουμε την ύπαρξη, τότε, αυτοτελούς εκτάσεως φυτίας Μαύρης Μουριάς, απαραίτητης στην Σηροτροφία. Μία πρωτογενής διαδικασία και στη συνέχεια μια μεταποιητική και εμπορική δραστηριότητα, που υπόσχονται πολλά ακόμα και σήμερα. Στη μεγάλη αγοραπωλησία της Παλαιοβράχας πρωταγωνίστησαν οι Τσιλιμάγκος και Χανής.
3) Συμβιβάστηκε η Μπασκλαβάνη στην περίπτωση του Αγίου Σώστη, διότι ο Κωλέττης τα τελευταία δέκα χρόνια και μέχρι του θανάτου του, με στημένες Δικαστικές αποφάσεις, είχε εκδιώξει από το κτήμα τον Ζουλούμη, ο οποίος μέχρι τότε κατείχε το 1/2, ως συνιδιοκτήτης. Ο Ζουλούμης την επαύριο του θανάτου του Κωλέττη ήγειρε, εκ νέου, διεκδικητική αγωγή. Η Μπασκλαβάνη σπεύδει να συμβιβαστεί, λαμβάνοντας μόνο το 1/2 και αφού εξασφάλισε την ατιμωρησία, αφού ο Ζουλούμης παραιτήθηκε από το δικαίωμα να λάβει τις προσόδους και την επικαρπία των δέκα χρόνων.
<< Όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος >>
Από τον οποίο όμως απουσίαζαν οι φυσικοί Δικαιοπάροχοι, ο Λαός της υπαίθρου χώρας, οι Αγωνιστές, οι χήρες και τα ορφανά. Και όπως θα το έλεγε η μήτηρ μου, η Ποντία, η σπουδαία αυτή ράτσα χρησιμοποιούσε πάντα, στον επικοινωνιακό της λόγο, τις παροιμίες και τα γνωμικά:
<< Δυο . . . μάλωναν σε ξένη αχυρώνα >>
Έγραψα χωρίς φόβο και πάθος και χάριν της αληθείας και μόνον!
Υ.Γ 1. Για πρώτη φορά και έπειτα από σαράντα χρόνια, δεν χρησιμοποίησα παραπομπές και σημειώσεις και δεν παρέθεσα, πηγές, δικαστικές αποφάσεις, συμβολαιογραφικές πράξεις και Μικτές Επιτροπές. Κι αυτό διότι, όπως με διαβεβαίωσαν, στις μέρες μας και στην εποχή της υψηλής τεχνολογίας δεν συνηθίζεται, αφού πατάς ένα κουμπί και τα έχεις όλα. Μόνο που, στην περίπτωση αυτή, το ανθρώπινο μυαλό γίνεται φτωχότερο, η λειτουργία της κοινωνίας απορυθμίζεται και οι πιθανότητες να αποδειχθεί << άνθρακες ο θησαυρός >> είναι τεράστιες.
Υ.Γ 2. Κύριε Καρακώστα και όσον αναφορά το βιβλίο που πρόσφατα εξέδωσε ο Δήμος Μακρακώμης << Από τους Αγάδες στους Τσιφλικάδες >>, αλλά και ως προς την ιδιότητά σας του Δασολόγου-Μελετητή, του Συνιδιοκτήτου Δασοαγροκτήματος (Δάσους), << Παλαιοχωρίου-Παλιάμπελα >>, Τυμφρηστού, που εκπροσωπείται νόμιμα, δια ποιον σκοπό και οποίους σκοπούς υπηρετείτε, όταν Δημοσίως και ψευδώς ισχυρίζεσθε, ότι το όλον Δασοαγρόκτημα << ΜΟΥΤΖΟΥΡΑΚΙ >>, (όλες οι κατατμήσεις που έλαβον χώρα είναι νόμιμες), χαρακτηρίστηκε ΣΥΝΔΙΑΚΑΤΕΧΟΜΕΝΟ υπέρ της οικογενείας Κοντογιάννη, Αριθμός Απόφασης 82718/1904. Ενώ γνωρίζετε πολύ καλά ότι η απόφαση αυτή ΦΑΝΤΑΣΜΑ δεν υπάρχει, απόφαση την οποία επεκαλείτο παλαιότερα και ένας άλλος Μελετητής ονόματι Πανέτσος.
Γνωρίζετε επίσης πολύ καλά ότι σε σχετικό έγγραφο-Αίτημα του Δ.Σ του Συνεταιρισμού, προς την Νομική Υπηρεσία της Γενικής Γραμματείας Δασών στην Αθήνα (Ιεραρχικά), προκειμένου να μας χορηγηθεί, εκ του πρωτοτύπου, ακριβές φωτοτυπικό αντίγραφο, για να μελετήσουμε το σκεπτικό και να αναλάβει ο καθ’ ένας τις ευθύνες του, μας εγνώρισαν (Ιεραρχικά) ότι δεν ανευρέθη. Είμαι σε θέση να τα γνωρίζω όλα αυτά και έχετε προσωπική γνώμη επ’ αυτού, διότι εκτός από την απλή ιδιότητα του μέλους του Συνεταιρισμού, τον υπηρέτησα ποικιλοτρόπως, θεσμικά και εξωθεσμικά.
Υ.Γ 2Α. Κύριε Δήμαρχε, θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η άποψή σας και υπό την θεσμική σας ιδιότητα, εάν βρισκόταν πρώτα ο κατάλληλος άνθρωπος για να σας εμπεδώσει το γνωστικό αντικείμενο. Ευτυχώς-δυστυχώς, ένας Δήμαρχος σήμερα πρέπει να τα γνωρίζει όλα, για να μπορεί στη συνέχεια να ασκεί έλεγχο, να σχεδιάζει και να οραματίζεται.
Κύριε Δήμαρχε, ας μην μας διαφεύγει το γεγονός πως τα Δασικά Συμπλέγματα του Τυμφρηστού (ευρύτερη περιοχή) και τα υπόλοιπα διάσπαρτα, σε πλειοψηφικά μεγέθη, αποτελούν σήμερα τον μοναδικό, εγγυημένο και αειφόρο πλούτο του Δήμου Μακρακώμης, και θα ήταν μεγάλη αδικία και αδιαφορία, να τα εμπιστευτούμε στον πρώτο τυχάρπαστο, πολύ δε περισσότερο να τα θεωρούμε αναγκαίο κακό και βαρίδια, που οι συγκυρίες μας εκληροδότησαν.
Μετά τιμής
ΓΡΑΠΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ 1
ΓΡΑΠΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ2
Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου