Η θεία μεταμόρφωση

                     Η θεία μεταμόρφωση

                                          [Του Γιάννη Ανδ. Σαντάρμη]

 

Επάνω του Θαβώρ τα τόξα

έτσι δεν έλαμψαν ποτέ,

σαν τη θεϊκή Σου έδειξες δόξα

στους Αποστόλους Σου, Χριστέ.

 

Κάλεσες κι ήρθεν ο Ηλίας,

κάλεσες κι ήρθε ο Μωυσής,

ω, της αγάπης Σου της θείας

και της λατρείας της περισσής.

 

Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης,

παίρνουν μ’ Εσέ την ίδια οδό,

φθάνουν κι αυτοί εκεί που φθάνεις,

στην κορυφή φθάνουν εδώ.

 

Μέσα στης φύσης το βασίλειο

και στην πανέμορφη τη γη,

αστράφτεις πιο πολύ απ’ τον ήλιο,

λάμπεις σε θεία μαρμαρυγή.

 

Λάμπει και το ιμάτιό Σου,

λάμπει όλο άσπρο κι όλο φως,

νέφος αυτού, φως απ’ το φως Σου,

της λάμψης Σου κι αυτό αδερφός.

 

–   Αυτός ο Υιός ο αγαπητός μου,

φωνή απ’ το νέφος διαλαλεί.

Βλέπουν τον Κτίστη Εσέ του κόσμου

οι μαθητές μ’ άλλη στολή.

 

Ασπροφωτόφεγγ’ η στολή Σου,

μ’ άκτιστο φως, στολή θεϊκή,

βλέπουν τη θεία του Παραδείσου

τη δόξα Σου, σκυμμένοι εκεί.

 

Κι απ’ τη χαρά κι από τη χάρη,

όπου το στήθος τους δονεί,

για ρόδο παίρνουν το χορτάρι,

χρυσή την πέτρα τη γυμνή.

 

–   Θαρρείς, ο Πέτρος λέει, η αυλαία

κι άνοιξε τ’ ουρανού η χρυσή,

Κύριε, κοντά Σου όλα ωραία,

μένουμ’ εδώ, αν το θες Εσύ.

 

Για πάντα μένουμε μαζί Σου,

του κόσμου αλάργα οι φωνές,

φθάνει ν’ ακούμε τη φωνή Σου,

κάνουμε τρεις εδώ σκηνές.

 

Φτωχή ετούτες κατοικία,

εμείς δε θέλουμε καμιά,

τη μιά για Εσέ, μιά στον Ηλία

και για τον Μωυσή άλλη μιά!

 

Μ’ Εσένα στους τρελούς βοριάδες,

μ’ Εσέ στο χιόνι, στη βροχή,

ας είναι οι άλλοι βασιλιάδες,

μ’ Εσέ κι ας είμαστε φτωχοί!

                                  Γιάννης Ανδ. Σαντάρμης

 

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου