Ηλίας Κόκκινος

ΗΛΙΑΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ (JOSEF BLECHINGER)

Ο «Έλληνας» Ευπατρίδης  που έσωσε τη Λαμία από

τον όλεθρο που σχεδίασαν οι  Γερμανοί καταχτητές

Η Λαμία απελευθερώθηκε ανήμερα του Αγίου Λουκά  

[Του Μπάμπη Μώκου από το βιβλίο του: «Ναι… είναι Παυσίλυπα…»]

Βράδυ 16 Οκτώβρη του '44. Ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης φεύγει από την πόλη. Μόλις μια εβδομάδα πριν η Λαμία έχει την τύχη να σωθεί από ολοκληρωτική καταστροφή, αφού οι Γερμανοί την έχουν παγιδεύσει με εκρηκτικά. Τη διάσωση της χρωστά εξ ολοκλήρου στον Έλληνα ευπατρίδη Ηλία Κόκκινο, που με καταφανή προσωπικό κίνδυνο αδρανοποιεί την ανατίναξη, κόβοντας, αποσυνδέοντας τα φυτίλια των εκρηκτικών σε περιοχή όπου το ση μερινό στρατόπεδο Τσαλτάκη.

Ευπατρίδης, απλός στρατιώτης του Γερμανικού Στρατού. Γεννήθηκε το 1911 από πατέρα Αυστριακό και μητέρα Τσεχοσλοβάκα. Υπηρετώντας τον γερμανικό στρατό, ορίζεται ειδικός κλειδούχος στους σιδηροδρόμους, με ευθύνη το τμήμα διαδρομής Λιανοκλάδι - Στυλίδα. Ελληνολάτρης, έρχεται σε επαφή με τους αντάρτες (13η Με­ραρχία ΕΑΜ - ΕΛΑΝ) και από τη θέση του μυστικά εφοδιάζει παράπλευρα και με προσωπικό κίνδυνο ζωής με τρόφιμα και στοιχειώδες φαρμακευτικό υλικό τους απλούς Λαμιώτες, αλλά και τους αντάρτες στα βουνά. Στα 1944, παραμονή του Αγίου Λουκά, αποσυνδέει νύχτα τα φυτίλια όπου οι Γερμανοί είχαν τοποθετήσει σε απο­θήκες πυρομαχικών για να τα ανατινάξουν φεύγοντας και γλυτώνει την πόλη από τον όλεθρο.

Προστατεύει πατριώτες, προβοκάροντας επιχειρήσεις των Γερμανών και ανα­δεικνύεται σε μέγα φιλέλληνα, αποποιούμενος ακόμη και το... όνομα του, αφού βα­φτίζεται ως Ηλίας Κόκκινος, παίρνοντας το όνομα του πρώτου πεσόντος αγωνιστή του αντιφασιστικού αγώνα. Παντρεύεται στα 1945 στη Λαμία την Κούλα Καρακώστα με την οποία αποκτά ένα γιό, τον Νίκο. Μεταπολεμικά ασχολείται με τις τέχνες (Βυζαντινή Αγιογραφία).

Η πόλη, ευγνωμονούσα, στα 1979, επί δημαρχίας Φίλη, του απονέμει παράσημο ανδραγαθίας και τον Αργυρούν Σταυρό της πόλεως Λαμίας. Γόνος της οικογένει­ας Κόκκινου είναι σήμερα η εγγονή του κ. Κόκκινου, διαπρεπής οδοντίατρος. Οσά­κις, εν ζωή, γνωστοί και φίλοι τον αποκαλούσαν για την προσφορά του ήρωα, θυ­μίζοντας τα κατορθώματα του, ο ίδιος ευγενικά και με σεμνότητα όριζε τον εαυτό του ως «Πατριώτη Έλληνα Δημοκράτη». Έζησε ήσυχη ζωή και «Έφυγε» πλήρης ημερών στα 84 του χρόνια. Εικαστικό έργο του (εικόνες βυζαντινής ζωγραφικής) υπάρ­χει σήμερα οε εκκλησίες σε όλη την κεντρική Ελλάδα.

Τιμή οφείλεται επίσης και στον Ντίνο Ντεσιμόνε, Ιταλό στρατιώτη που έχει τεράστια συμβολή στο επιχείρημα αδρανοποίησης της ανατίναξης. Και ο Ντίνο Ντεσιμόνε έμεινε στη Λαμία μετά τον πόλεμο, δημιούργησε οικογένεια και πολιτογραφήθηκε Λαμιώτης. Η τοπική ιστορία έχει προφανώς «αδικήσει» την σπουδαία προσφορά του. Πάντα, βέβαια, υπάρχει καιρός για αποκατάσταση.

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου