Με τον παπα Κώστα Λαμπαδάρη του Μεγάλου χωριού

  Με τον παπα Κώστα Λαμπαδάρη του Μεγάλου Χωριού Ευρυτανίας

[Του Νίκου Δ. Παπαδιονυσίου]

 

Στις χρόνων περιηγήσεις μου να κάνω γνωστό το έργο του ξυλογλύπτη παππού μου, ήλθε κι  η σειρά του τέμπλου, κ.λ.π, της Αγίας Παρασκευής Μεγάλου Χωριού.

Έτσι, 09:00.20.06.2019 αισθάνθηκα πολύ τυχερός συναντώντας στη κεντρική πλατεία στο Καρπενήσι, συμπτωματικά κοντά στο σπίτι όπου ο λεπτουργός παππούς μου Στέλιος Υφαντής κατοικούσε κι  έχασε την πρώτη του οικογένεια το 1918 με την Ισπανική γρίπη, εκτός της 6ετούς μάνας μου, βάσει σύστασης του Αρχιερατικού Επιτρόπου Ιλαρίωνα τον παπα Κώστα Λαμπαδάρη. Ιερέα. που ευχόμουν όλοι οι ιερείς της χώρας μας να είχαν τα χαρίσματά του επικοινωνίας, την προθυμία και καλοσύνη του, την μεταδοτικότητά του.

Λίγο έλειψε να βρεθούμε και συγγενείς καθώς έχοντας και την ενορία Καρύτσας από πολλά χρόνια, γνώριζε τους εναπομείναντες από το σόι της γιαγιάς μου Φωτεινής, μητέρας της μάνας μου, πρώτης συζύγου του Υφαντή, ζώντες και μη με τις ιστορίες τους.

Τον πήρα μαζί μου και δρόμο για Μεγάλο Χωριό, στην Αγία Παρασκευή.

Είχα διαβάσει ότι ο Ι.Ν. ήταν 150 χρόνων. Ο παπα Κώστα όμως μας διηγήθηκε κάτι διαφορετικό, ότι η εκκλησία έγινε στα χρόνια του Αλή Πασά!.., δηλαδή είναι 200 χρόνων τουλάχιστον.

Ενδιαφέρουσα η ιστορία του με τον τρόπο του αφήγησης/ Προσεγγιστικά:

«Κάλεσε ο Αλή Πασάς θορυβημένος για το τί κατασκεύαζαν οι Έλληνες στο Μεγάλο Χωριό τον τότε παπά Νικολό:

-          Τί φτιάχνετε εκεί παπά;;

Κι ο παπάς πανέξυπνος για να τον καθησυχάσει αλλά και φιλαλήθης:

-          Φτιάχνω μαντρί για τα πρόβατα πασά μου... Ο ποιμένας με τους αμνούς..

 Έτσι τον καλμάρισε. Μάλιστα ο Αλή Πασάς του έδωσε ένα πουγκί φλουριά για το μαντρί» τέλειωσε ο παπα Κώστας.

Το «τέμπλεον» της Αγίας Παρασκευής Μεγάλου Χωριού είναι 8ο στη σειρά τέμπλων, έργων του παππού μου κατά το ιδιόχειρο σημείωμά του.

Ο παπα Κώστας μας εξήγησε γιατί υπάρχουν αυτές οι «σιδεριές» (αντηρίδες) που ασχημαίνουν το εσωτερικό του Ι.Ν.:

«Το τέμπλο είχε δυο σειρές εικόνων. Αρχές όμως 5ετίας του 1960 με τους σεισμούς ο Ναός παρουσίασε ρωγμές σε σημείο επικίνδυνο. Υπήρξαν σκέψεις κατεδάφισης. Πλην όμως ο Μηχανικός (μου ανέφερε ονοματεπώνυμο γνωστού Αρχιτέκτονα) εγκατέστησε αυτές τις σιδεριές.

Έξω από τον Ναό υπάρχει η προτομή του  Οικονόμου Δημήτριου Βαστάκη από τα Δολιανά (τωρινή Στουρνάρα) Ευρυτανίας, πρώην δάσκαλου στο Μ. Χωριό και μετά ιερέα που λέγεται κάηκε ζωντανός από του Ιταλούς, ένας από τους 13 Μεγαλοχωρίτες που εκτέλεσαν το 1942, αντίποινα για την δράση της Ε.Α στο χωριό..

Δεξιά βγαίνοντας από τον Ι.Ν. βρίσκεται το Οστεοφυλάκιο με την αναγραφή στην στέψη (sic): ΚΟΙΝΟΤΑΦΙΟΝ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΗΣ 24^ΗΣ ΔΕΚ/ΒΡΙΟΥ 1942 των 13 εκτελεσθέντων, απόδειξη ότι και οι Ιταλοί δεν υπήρξαν αθώοι αίματος συμπατριωτών μας…

Τελειώνοντας στον χώρο εντός και εκτός του Ι.Ν. ο λίαν σεβαστός, αυθόρμητος  και αγαπητός μας ιερέας, μας πήγε στο σπίτι του, απέναντι από τον χώρο της εκκλησιάς. Μας έδειξε τον κήπο του με τα ζαρζαβατικά που καλλιεργεί με την πρεσβυτέρα του και κατόπιν μας ξενάγησε σ΄ αυτό που και εμείς τον παρακαλέσαμε να μας δείξει έχοντας την πληροφορία από χωριανούς της δυτικής ορεινής Φθιώτιδας- θαυμαστές του έργου του: το ιδιωτικό του μουσείο με αντικείμενα καθημερινής χρήσης και γεωργικά εργαλεία, κλπ. που κι εμείς θυμόμαστε την χρήση τους από τα παιδικά μας χρόνια, μαζί φωτογραφίες παλιές, αργαλειούς και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς που χρησιμοποιούταν στα χωριά μας, όλα χειροποίητα…

Τελειώνοντας, αφού αρνηθήκαμε την προσφορά του να μας ψήσει καφέ λόγω έλλειψης χρόνου, τον μεταφέραμε στο σπίτι του στο Καρπενήσι, παρόλο θέλαμε κι΄ άλλον χρόνο μαζί του, καθώς το πρόγραμμά μου μας ήθελε στο Πέρα Κάψη (Τυμφρηστό) για τους Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου και Ζωοδόχου Πηγής στο γεφύρι Μουτζουράκη… 

Τον υπερευχαριστώ και του θυμίζω ότι παρόλο πέρασαν τρία χρόνια, πάντοτε τον θυμάμαι για τον τρόπο του…

Σχετικό: Το βιβλίο μου «Τα τέμπλεα του λεπτουργού Στυλιανού Υφαντή»

 

Νίκος Δ. Παπαδιονυσίου/20.06.2022

 

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου