Δημ. Σχολείο Μοσχολουρίου

Δημοτικό Σχολείο Μασχολουρίου Σοφάδων

«Ένας αιώνας ... γράμματα!»

Νέο βιβλίο του συναδέλφου και φίλου Κώστα Σταύρου

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

«Δάσκαλε, σου ’φερα το παιδί μ'  να του μάθ'ς γράμματα και να του καμ'ς άνθρουπου», ήταν τα λόγια του πατέρα προς το Δημοδιδάσκαλο του χωριού, όταν  προσέρχονταν στο Δημοτικό Σχολείο Μασχολουρίου  για να εγγράψει για φοίτηση το παιδί του και φυσικά να πάρει την απάντηση από το δάσκαλο:

«Έννοια σου, κι έχω τον τρόπο εγώ» δείχνοντας πολλές φορές και τη βέργα. Αυτά και τόσα άλλα λάβαιναν χώρα στο Σχολείο του χωρίου μας.

Θεώρησα υποχρέωσή μου  να ασχοληθώ με την ιστορία του σχολείου, ύστερα από μια μακρά θητεία  είκοσι τεσσάρων (24)  συνεχόμενων ετών, καθώς επίσης και της συζύγου μου δασκάλας Κατερίνας Χριστοδουλιά, οι οποίοι έμελε να ήμαστε και οι τελευταίοι, αφού το σχολείο έκλεισε. Τι κρίμα…!

  Πρόκειται για μια αναφορά στους σοφούς δασκάλους και στους άριστους μαθητές που πέρασαν από αυτό το ιστορικό σχολείο στη μακρόχρονη πορεία του.

Ένα σχολείο που κλείνει 100 χρόνια ζωής, ενός αιώνα γόνιμου και παραγωγικού έργου από άξιους, ικανούς, ανιδιοτελείς Δημοδιδασκάλους, όπως ονομαζόταν στις αρχές του 20^ου αιώνα αλλά και μέχρι τη δεκαετία του 1960  οι σημερινοί δάσκαλοι. Εκπαιδευτικοί  με όρεξη, θέληση, μεράκι και πάνω απ’ όλα αγάπη για το έργο που πρόσφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν. 

Ποιοι ήταν αυτοί οι δάσκαλοι, πότε υπηρέτησε ο καθένας και ποιος ο αριθμός των μαθητών κατά σχολικό έτος φαίνονται στους παρατιθέμενους πίνακες κάθε δεκαετίας.  Δάσκαλοι μόνοι τους στο χωριό και συνήθως ένας για κάθε σχολείο, όπως και στο χωριό μας, έχοντας ένα μεγάλο αριθμό μαθητών,   χωρίς βιβλία, τετράδια μολύβια  κλπ σύνεργα του μαθητή, παρά μόνο  την πλάκα, το κονδύλι  και το μαυροπίνακα μόρφωσαν γενιές και γενιές παιδιών. Βγάλανε  Ανθρώπους στην κοινωνία,  επιστήμονες σ’ όλους τους τομείς, εκπαιδευτικούς, νομικούς, γιατρούς, στρατιωτικούς, αστυνομικούς, τεχνοκράτες, υπαλλήλους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ελεύθερους  επαγγελματίες, τεχνίτες και τόσους άλλους, μα πάνω απ’ όλα σωστούς ανθρώπους και οικογενειάρχες, που το έχει για καύχημα το Μασχολούρι.

Αναφερόμενος στα εκατό χρόνια ζωής του Δημοτικού Σχολείου Μασχολουρίου δεν νοείται ότι το σχολείο δεν προϋπήρχε και φυσικά ότι δεν λειτουργούσε.  Βεβαίως, το σχολείο υπήρχε και λειτουργούσε από τις αρχές του 16^ου αιώνα  μια που η παιδεία στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν ένα από τα προνόμια του Πατριάρχη που είχαν δοθεί από τον σουλτάνο Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή ασχέτως αν αυτά καταπατούνταν τις περισσότερες φορές. Ναι το σχολείο λειτουργούσε και πριν το 1914 και δίδαξαν μάλιστα και εξέχουσες προσωπικότητες δασκάλων όπως: ο Συνέσιος ο Ελλανικός (1560 – 1600 περίπου ), ο Αθανάσιος Λεοντάρης (1679) ιερομόναχος, ο Ζαχαρίας Παράσχης ο Φαρσαλινός (1683…;) ο Αναστάσιος Γόρδιος (1685 – 1686;), ο Νικόλαος Μπάρκοσης (1758), ο Ιωάννης Οικονόμου ο Τσαριτσανιώτης (1815 – 1817),ο Χριστόδουλος Κονομάτης (1815 – 1817) στους οποίους αναφέρεται διεξοδικώς ο κ. Νικόλαος Καραφύλλης στο βιβλίο του «Το Μοσχολούρι διηγείται τη δόξα του» και φυσικά και κάποιοι άλλοι που δε γνωρίζουμε, πλην όμως γραπτές μαρτυρίες – αρχείο  έχουμε από το 1914 μέχρι και σήμερα συνεχώς και γι’ αυτή την περίοδο θα  αναφερθώ.

Οι τάξεις  Πέμπτη και Έκτη δεν υπήρχαν μέχρι και το 1939. Το σχολείο  ήταν τετρατάξιο και ονομαζόταν   Μονοτάξιο  Δημοτικό Σχολείο Μασχολουρίου από τον ένα δάσκαλο που είχε, μονοθέσιο όπως ονομάζεται  σήμερα. 

Για να  υπάρχουν  μαθητές στην Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη τάξη  που αποφοίτησαν,   πηγαίνανε σχολείο εδώ  στο χωριό, ίσως και στον Πύργο Κιερίου, όπου υπάρχει αρχείο από το 1906, ή και κάπου αλλού, δεν το γνωρίζουμε μια που δεν υπάρχουν αρχεία. Η μελέτη και η εξέλιξη της λαμπρής και επιτυχημένης πορείας του Δημοτικού Σχολείου Μασχολουρίου έχει ιδιαίτερη σημασία να αναλυθεί και να μελετηθεί κατά δεκαετίες όπου φαίνεται καλύτερα και συγκεντρωτικά η  πορεία του στο δεύτερο μέρος.

Με την  παρούσα έρευνα θα μελετήσουμε την εκπαιδευτική πορεία  από το 1914 μέχρι και το 2011 που σταματά η λειτουργία του και περνά πλέον στην ιστορία.

Κώστας Σταύρου, δάσκαλος.

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου