"Το μαύλισμα"

«Το μαύλισμα». Όχι μόνο της κατσίκας!

Λαογραφικά σημειώματα του Χρήστου Τούμπουρου

Τ

ο μαύλισμα είναι μια εύηχη λέξη που χρησιμοποιείται και κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά. Μαυλάω και μαυλίζω σημαίνει καλώ κοντά μου ένα ζώο, «σαλαγάω» τα ζώα και τα καλώ να έρθουν μαζί μου. Αυτό γίνεται μιμούμενος τη δική τους φωνή ή προφέροντας κάποιες κατάλληλες για την περίπτωση συλλαβές. Οι συλλαβές αυτές ποικίλουν, από περιοχή σε περιοχή και συνήθως εξαρτώνται και από την ευρεσιτεχνία του καθενός. «Για το σκύλο το μαύλισμα “άκουγε” στο “κουτ-κουτ-κουτ”, για τη γάτα “πις-πις-πις”, για την κότα “προύι-προύι”, για την κατσίκα, “προυτς-προυτς”». «Σας έφαγε η κουβέντα στη στράτα και χάσατε τα κατσίκια. Μην τα μαυλάς. Δεν έρχονται. Να πας εκεί να τα μαζέψεις. Βρήκαν τριφύλ’ και μπλέτσκωσαν!»

Το μαύλισμα! Η πρόσκληση… Πολλές φορές η πρόκληση γινόταν προς το πρόσωπο». Μαυλίζω σημαίνει τότε προσελκύω, παρασύρω, εξωθώ κάποια σε πορνική πράξη. «Τη μαύλισε ο παλιοκερατάς και την έβγαλε στο κλαρί. Δεν ήθελε και πολύ. Κωλοσσούσα ήταν. Κουνιόταν και λυγιόταν. Την έτρωγε ο πισινός της». Λέγονταν και αυτά. Μάλιστα από το μαύλισμα των ζώων, πτηνών «φτάσαμε» στο μαύλισμα ή μάλλον στη μεταφορική αναλογία ανάμεσα στα πρόβατα και τις πόρνες. Κάλεσμα στα ζώα προς βόσκηση, κάλεσμα στη γυναίκα προς συνεύρεση. (Μαύλις: προαγωγός, πορνοβοσκός). «Μη στέκεσαι εκεί στο κουντρί να μαυλίσεις τη Μαρία. Είναι από σπίτ’ αυτή. Δεν θα γίν’ γυρίστρω. Αλλού να πας».

Κατόπιν όλων αυτών η εξέλιξη «άκουγε» στο όνομα «μαυλίστρω» ή και «μαυλίστρα». Η γυναίκα που με τον τρόπο της, την τσαχπινιά της, τα θέλγητρά της προσελκύει τους άντρες. «Τέτοιος χαμχούιας που είναι τον έμασε παραμάζωμα η μαυλίστρα. Του ‘φαγε όλο το κομπόδεμα». Όταν συνειδητοποίησε την απώλεια ο χαμχούιας πως το κομπόδεμα έκανε φτερά τότε η «μαυλίστρω» του είπε: «Απίδια φαγωμένα κάτσε μέτρα τις ουρές». Τέτοια περίπου έννοια έχει και το άσμα: «Μωρή κακή γειτόνισσα, κακούργα δολοφόνισσα, μαύλα τα περιστέρια σου πού ‘ρχονται στην αυλή μου…»

Η εξέλιξη, η πρόοδος και γενικά η «ευημερία» μετέφερε τη λέξη αυτή στον πολιτικό χώρο. Ο πολιτευτής μαυλάει ψήφους, και γι’ αυτό περιφέρεται από καφενείο σε καφενείο, από πανηγύρι σε πανηγύρι, από εκκλησιά σε χοροστάσι, από γήπεδο σε οποιοδήποτε μέρος υπάρχει μάζωξη, προκειμένου να «μαυλίσει τα ζωντανά». Αυτό το μαύλισμα οπωσδήποτε μετατρέπεται σε ψήφους. «Τάξε μανούλα μ’ τάματα». Όσα περισσότερα τα ταξίματα, τόσο αποδοτικότερο το μαύλισμα! Το είπε κάποτε ένας πολιτευτής-μαυλιστής όταν μερικοί απόρησαν επειδή υποσχέθηκε σε έναν ογδοντάρη διορισμό ως διοικητή νοσοκομείου. «Ο γέρος από το κλάσιμο θα πάει κι όχι από το τάξιμο».

Το μαύλισμα στην πολιτική πρέπει να γίνεται με συγκεκριμένους όρους και σκοπούς, καθόσον «ο πολιτικός υποσχόμενος ωφελείται τα μέγιστα. Εκπληρών δε την υπόσχεσή του τα μέγιστα βλάπτεται». Γι’ αυτό βλέπουμε κάθε φορά που προκηρύσσονται οι εκλογές να μπαίνουν στα «κομματικά μαντριά» πρόσωπα επιζητώντας να πάρουν «τον Πάπα με τα άμφια». Πότε στο ένα και πότε στο άλλο μαντρί. Πότε συναγελαζόμενος και λειτουργώντας ως θήραμα καθοδηγούμενο από τον εκάστοτε πολιτικό εκμαυλιστή κι άλλοτε λειτουργώντας ως «μαυλίστρω»-διαφημιστής των «ικανοτήτων» του τάδε κλπ. Αν και για να πούμε και του στραβού το δίκιο η μεγάλη μαυλίστρα πλέον είναι η οθόνη που χτίζει ή γκρεμίζει πολιτικές καριέρες. Γι’ αυτό απαξάπαντες κουτρουβάλα στην οθόνη για μια στιγμή, για μια φωνή, για μια λαλιά. Να μαυλίσουμε. Τον λαό. Τους ψηφοφόρους. Τα θηράματα. Γνωστή η τακτική ή όπως σοφά το λέει ο λαός: «Γνώρ’σι του σιρκό στουν κώλου!» τουτέστιν διαπίστωσε το αυτονόητο.

 

Χρήστος Τούμπουρος

Λογοτέχνης-Λαογράφος

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου