Αποκριές

Αποκριάτικες θύμησες…

Κάτι τέτοιες γιορτινές μέρες η θύμησή μας μάς γυρίζει πίσω, στα περασμένα. Οι παιδικές μας αναμνήσεις παραμένουν άσβεστες στη μνήμη μας, πόσο μάλιστα όταν ήταν ευχάριστες και διασκεδαστικές.

Η παραπάνω ασπρόμαυρη φωτογραφία μας μεταφέρει στο 1968, όταν μαθητές των πρώτων γυμνασιακών μας χρόνων στη γενέτειρα τον Άη-Γιώργη Φθιώτιδας, γιορτάζαμε τις Αποκριές μεταμφιεσμένοι σε Ινδιάνους και Καουμπόυδες σε μια αγαπημένη συνύπαρξη.

Την ιστορία των Ινδιάνων τη βιώναμε μέσα από τις σελίδες το «Μικρού Σερίφη» και του «Μικρού Καουμπόυ» και ήταν η συμπάθειά μας.

Τις ινδιάνικες στολές τις σκαρώναμε μόνοι μας με ιδιαίτερο μεράκι. Τα τόξα τα φτιάχναμε με ξύλο ιτιάς για να ήταν ελαστικά, αφού εκτόξευαν κανονικά βέλη. Τα φτερά που στολίζαμε τα κεφάλια μας τα κονομάγαμε από τα κοτέτσια. Καμιά φορά ξεπουπουλιάζαμε και κανένα φανταχτερό φτερό από τα κοκόρια. Και μονάχα τα μοκασίνια που φοράγαμε στα ξυπόλυτα πόδια μας μάς πλέκανε οι μανάδες μας με χοντρά νήματα.

Στη φωτογραφία ο ίδιος εικονίζομαι στη μέση δεξιά, ως ινδιάνος,  δίπλα στο φίλο μου Δημήτρη Αλεξόπουλο.

Βεβαίως, από το σκηνικό δεν απουσίαζε και ο τηρητής του νόμου, ο Σερίφης, που τον υποδύονταν πάντα ο Κώστας Κουμαντάνος κι επειδή έπαιζε το ρόλο του αψεγάδιαστα του κολλήσαμε το παρατσούκλι «ο Σερίφης».

Ανέμελα παιδικά χρόνια που νοσταλγούμε και μελαγχολούμε που διάβηκαν σα βροχή!

Τάκης Ευθυμίου