CANAKkALE ΣΤΗΝ ΕΛΑΤΕΙΑ
[Του Παναγιώτη Δημάκη, υπεύθυνου Ιστορικού Αρχείου Δήμου
Αμφίκλειας-Ελάτειας]
Κεραμεικό CANAKkALE. Καμπύλο χερούλι
πίσω εφυάλωση σε μαύρο
κάμπο και ωτία χονδροειδή χειροποίητα
Οι
προσφυγικές ομάδες πού κατέφθασαν στην Μητέρα- πατρίδα, από τις χαμένες
πατρίδες, μετά τήν Μικρασιατική Καταστροφή, είτε με ίδια μέσα, είτε με τήν
περίφημη "Ανταλλαγή", μετά απο περιπετειώδεις περιπλανήσεις, μπορούμε
να πούμε ψηλαφητά, ερευνώντας τόπους και τοπία, ευκαιρίες εργασίας και
διαμονής, πολλοί επέλεξαν τήν Ελάτεια, πού παρουσίαζε ευκαιρίες απασχόλησης,
αλλά και ομαλής ένταξης στόν κοινωνικό ιστό. Η πιο δυναμική και συγκροτημένη
ομάδα, ήταν οι Μακρινοί και Λεβισιανοί τής Λυκίας, αλλά και μεμονωμένες
περιπτώσεις, Σμυρναίων, Καππαδοκών, Αδραμυτινών και άλλων, μεταξύ τών οποίων
και τέσσερες- πέντε ασυνόδευτες γυναίκες, οι οποίες όμως απεκατεστάθησαν,
σχετικά γρήγορα, απέκτησαν οικογένειες και ήδη υπάρχει, η τρίτη και τέταρτη
γενιά, πού δυσκολεύει, λεπτομερέστερη καταγραφή, γιατί οι παλαιοί δεν διέσωσαν
πληροφορίες, και λόγω τού χαμηλού γνωσιακού των αποθέματος, αλλά και λόγω τής
καθημερινής βιοπάλης. Άλλωστε οι περισσότεροι ήσαν εργατικοί και ελάχιστοι
μικροβιοτέχνες, οι πιο καταρτισμένοι, μορφωμένοι, ικανοί επιχειρηματίες, ήδη
είχαν επιλέξει τα μεγάλα εμπορικά και βιομηχανικά κέντρα, όπου ώς γνωστόν
μεγαλούργησαν. Πάρα ταύτα, αποσπασματικές διηγήσεις, συγκριτικά κείμενα,
σπαράγματα κειμηλίων, μάς αφηγούνται με τήν δική τους γλώσσα, τις περιπέτειες τών
βασάνισμένων αυτών, συμπολιτών μας, πού έζησαν και μεγάλωσαν μαζί μάς, πολλοί
πρόκοψαν, μορφώθηκαν και σήμερα αποτελούν asset τής κοιλάδας τού Κηφισού και τής Χώρας
τής Ελατείας. Αφορμή για την ανάρτηση αυτή, είναι το εικονιζόμενο κεραμικό
βάζο, πού μία οικογένειά προσφύγων εκόμισε στήν Ελάτεια, μάλιστα οι επίγονοι,
τού πέρασαν και μία ασημένια μπογιά, για να δώσουν κάποια λάμψη στο σκοτεινό
αυθεντικό φόντο. Πρόκειται για ένα βάζο Τσανάκ-Καλε, όπως αναγράφει η ταινία
στο λαιμό, με σωληνωτή απόληξη άνω, με ανθινο διάκοσμο, ρόδακες και ένα
αετόμορφο πτηνό, με ανοιγμένα φτερά, όλα χαμηλής καλλιτεχνικής αξίας, προϊόν
μαζικής παραγωγής, για λαϊκά στρώματα, από το σημαντικό εμπορικό λιμάνι, τών
Δαρδανελλίων, σταθμό Αιγαίου - Μαύρης Θάλασσας, με πέντε χιλιάδες κατοίκους
Ρωμιούς, χίλιους Αρμένηδες, επί συνόλου 10.000. Λεγόμενο και Αγγειόκαστρο από
τα πολλά εργαστήρια κεραμικών και κοροπλαστικής, είχε ένα χαρακτηριστικό "
φορτωμένο" ρυθμό. Όμως για μάς είναι ένα αντικείμενο και τεκμήριο
προγονικό , σημερινών αγαπητών συμπολιτών μας και ώς κειμήλιο το καταγράφουμε.
Επιμέλεια-Ανάρτηση:
Τάκης Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου