Ο σπίνος

Ο ΣΠΙΝΟΣ

του Γιάννη Σαντάρμη

            Λάλα το, σπίνο μ’, λάλα το κατάκορφα στην κλάρα

            κι εγώ κοντά σου κάθομαι και σταίνω αυτί κι ακούω,

            ακούω τ’ ώριο σου λάλημα με μια γλυκιά λαχτάρα

            και το λιογκάρι σταματώ, π’ ώρα παίζω και κρούω.

            Να κελαηδήσεις φρόνιμα, να μην παραλαλήσεις

            και τ’ αηδονάκι σ’ αυτιαστεί, που εκεί σιμά φωλιάζει,

            τη νύχτ’ αυτό παθιάζεται με το σκοπό της βρύσης,

            πρόσεξε από τον λάλο σου μην πέσει σε μαράζι.

Γλωσσάρι

λιογκάρι, το = παλιό βιολί.

λάλος, ο = κελάηδημα.