Αφορεσμός

Αφορεσμός

του Κώστα Κοντογιάννη

Παπάς μια κότα ζούληξε κρυφά απ' την παπαδιά του

και με τη συντροφιά του

τη φάγανε στο καπηλειό κι ήπιαν και τα κρασιά τους

κι ευφράνθηκε η καρδιά τους.

Απογραφή σαν έκανε κείνη του πληθυσμού της,

κακό έβανε με νου της.

Πιάνει το λέει και στον παπά κι αυτός με τη σειρά του,

προς χάριν της κυράς του,

την Κυριακή στην εκκλησιά σπεύδει και μάνι-μάνι

λόγο στο ποίμνιο κάνει

για την κλεψιά που έγινε, καθώς του 'πε η κυρά του,

μια νύχτα στα πουλιά του.

Το ράσο ανασηκώνει

κι ευθύς μ' αφορεσμό βαρύ το λόγο συμπληρώνει:

«Όποιος την κότα έκλεψε προψές της παπαδιάς μου,

Χριστέ και Παναγιά μου,

Τα μαύρ' από απάνω του ποτέ να μην τα βγάλει»...

Κι η παπαδιά, σαν τα 'κουσε, πολύ της καλοφάνει.

Κακό στο νου της πάει ποτέ για τον παπά να βάλει;

Κι έτσι άνετα το θαύμα του κείνος θα ξανακάνει.