Η μάχη στο "Πάτωμα"

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ «ΠΑΤΩΜΑ»

ΒΕΛΟΥΧΙΟΥ (1828)
του Τάκη Ευθυμίου

Το Πάτωμα είναι τοποθεσία του Βελουχιού που συνδέεται με μάχη των τοπικών καπεταναίων με τους Τούρκους. Το Νοέμβριο του 1828 στο Καρπενήσι βρίσκονταν ακόμη Τούρκοι τους οποίους πολιόρκησαν Έλληνες καπετάνιοι κι έμειναν χωρίς τροφές. Και ενώ ετοιμάζονταν να το εγκαταλείψουν και να φύγουν για τη Λάρισα, ήρθε είδηση ότι καταφθάνουν εφόδια. Η εφοδιοπρομήθεια θα ξεκινούσε από τη Ρεντίνα και θα περνούσε από τη Βρύση Ζαχαράκη-Προφήτη Ηλία Νεοχωρίου-Πάτωμα και Καγκέλια για να φθάσει στον προορισμό της.

Τότε οι καπεταναίοι Γιάννης Πανομάρας, Γούλας Πανομάρας, Ζαχαρίας Γιολδάσης, Κραβαρίτης, Μακρυγιάννης, Γιάννης Φαρμάκης κι ένα τμήμα του Δέντζουλου έφθασαν στο Μαυρίλο και χωρίς καν να ξεκουραστούν ανηφόρισαν προς το Ριζοκάγκελο και το Πάτωμα.

Τη στιγμή που περνούσε από εκεί το τούρκικο ασκέρι της εφοδιοπομπής, δέχτηκε το ακαριαίο χτύπημα των 1200 Ελλήνων πολεμιστών, στις 8 το βράδυ της 16^ης Νοεμβρίου 1828. Η μάχη διήρκησε 2 ώρες. Στη μάχη έλαβε μέρος ο καπετάν Ευάγγελος Κοντογιάννης. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν 4 ελαφρά πληγωμένοι και των Τούρκων 15 νεκροί και 20 πληγωμένοι. Από τους Τούρκους  οι Έλληνες κατάφεραν να αρπάξουν 11 μουλάρια με εφόδια.

Στις 23 Νοεμβρίου του 1828 το Καρπενήσι απελευθερώθηκε. Οι Τουρκοαρβανίτες αποχωρώντας έπεσαν σε ενέδρα που τους έστησαν Έλληνες στη ράχη του Αη-Λια μέσα στα έλατα. Τα χωριά του Τυμφρηστού απελευθερώθηκαν οριστικά από τον τούρκικο ζυγό. Με τη συνθήκη του Λονδίνου και με το πρωτόκολλο της 27^ης Ιουνίου/9^ης Ιουλίου 1832 οι εκπρόσωποι των τριών Μεγάλων Δυνάμεων, της Ελλάδας και της Τουρκίας χάραξαν τα σύνορα που έφθαναν μέχρι τον Τυμφρηστό-Ζαχαράκη-Όθρη, ώστε τα χωριά του Τυμφρηστού να  ανήκουν πλέον στην ελεύθερη Ελλάδα.

Ένας λόχος στρατού είχε έδρα το Νεοχώρι και φρουρούσε τα σύνορα στη θέση Ταμπούρια, όπου υπήρχε φυλάκιο.

Οι Γιολδασαίοι οπλαρχηγοί