Βελούχι μου

ΒΕΛΟΥΧΙ ΜΟΥ

του Δημήτρη Πλιάτσικα (Τάκης Ανθήλης)

                                      Σε θυμάμαι τώρα

                                      που τα χιόνια σκέπασαν

                                      τα ψηλά μονοπάτια του χρόνου.

                                      Τότε που η Μανιά η Γιαγιά μας

                                      με τη λουλουδάτη μαλλίνα της

                                      ανακάτωνε

                                      φτώχεια και καλοσύνη

                                      τα λιγοστά κούτσουρα

                                      στο παραγώνι της εφηβείας μας.

                                      Σε θυμάμαι τότε

                                      που πυρπολούσα τα σύννεφα

                                      κι έτρωγα μαρκόγαλο

                                      στις ζεστές φιλόξενες

                                      στρούγγες σου.

                                      Βελούχι μου

                                      ψηλό, ανάερο

                                      κορφή των ονείρων μας

                                      νεραϊδοσπηλιά

                                      της χαμένης μας νιότης

                                      κρατάς ακόμη

                                      αδούλωτη

                                      στα πράσινα μονοπάτια

                                      της αισιοδοξίας σου

                                      ολόκληρη τη μελλούμενη

                                      ρουμελιώτικη άνοιξη

                                      στα μεγάλα

                                      ονειροπόλα μάτια

                                      των μικρών μας αδελφών.